اختلالات اضطرابی خود را از راه های جسمی و روانی نشان می دهد. چگونگی بروز اختلال اضطراب به سن کودک و نوع اختلال اضطراب بستگی دارد. از آن جا که اضطراب می تواند از طریق علائم جسمی بروز کند، مهم است که با یک متخصص اطفال مشورت کنید تا مطمئن شوید رفتارها و علائم مربوط به اضطراب در کودکان هستند و به دلیل یک بیماری پزشکی نیستند.
نگرانی بیش از حد در مورد این که اگر کودک در کنار والدین، سرپرست یا کسی که به او وابسته هست، نباشد، اتفاق بدی رخ دهد. کودک ممکن است از ماندن در خانه یکی از اقوام یا دوستانش، تنها خوابیدن یا رفتن به مدرسه خودداری کند.هنگامی که والدین از اتاق بیرون می روند یا از دید خارج می شوند، احساس اضطراب در بسیاری از کودکان رخ می دهد. اضطراب جدایی ممکن است هنگامی که کودک بزرگتر است و به ویژه در سنین بین 7 تا 9 سال، ظاهر شود.
اضطراب مزمن و نگرانی بیش از حد در مورد همه چیز و زندگی روزمره اختلال اضطراب عمومی در کودکان است.
تصور کنید ده ساله هستید و ناگهان و بدون هشدار، ترس آنقدر شدید را تجربه می کنید که احساس می کنید می میرید. قلب شما می تپد، وحشت زده اید و احساس کنترل نمی کنید. ممکن است دچار تنگی نفس و درد قفسه سینه شوید.این یک حمله وحشت است . حمله وحشت معمولاً حدود 15-30 دقیقه طول می کشد (در 10 دقیقه به اوج خود می رسد).
فویبا نوعی از اضطراب در کودکان است که ترس های غیرمنطقی و شدید واقعی یا غیرواقعی است. بیشتر فوبیاها بدون حادثه قبلی ظاهر می شود.کودکان می توانند از موقعیت ها، اشیا،، مکان ها و افراد دچار هراس شوند. به محض ورود فوبیا، کودک از ترس خود جلوگیری می کند و رفتارهای پریشانی مانند گریه، خشم و یا در صورت مواجه شدن با آن دچار فروپاشی خواهد شد.
این نوع از اضطراب در کودکان با ترس یا نگرانی شدید درباره قضاوت توسط دیگران مشخص می شود، کودکان مبتلا به اختلال اضطراب اجتماعی از نحوه درک دیگران از آنها ناراحت می شوند. این اختلال مخرب است؛ زیرا می تواند تمایل کودک به مدرسه یا شرکت در کلاس را تحت تأثیر قرار دهد و می تواند معاشرت عادی با همسالان را سخت کند و مانع دوست شدن با کودکان دیگر شود.
کودکان مبتلا به این اختلال دچار افکار ناراحت کننده، تحریک کننده اضطراب، وسواس و اجباری می شوند که حداقل با انجام رفتارهای تکراری، حداقل به طور موقت، تسکین می یابند. ترس کودک از میکروب ها ممکن است منجر به شستن مداوم دست ها، چیدمان متقارن اشیا،، بررسی و بازنگری چراغ ها، درها و قفل ها و … شود.
طبق توصیه آکادمی اطفال آمریکا و متخصصان، هنگام اضطراب در کودک، شما باید با یک روانشناس یا روانپزشک با تجربه درمان کودکان مبتلا به اختلال اضطراب مشورت کنید. رفتارهایی که می توانند زنگ خطر اضطراب در کودکان باشند، عبارتند از:
اضطراب ممکن است به دلیل ترکیبی از ریشه های عمیق ایجاد کند
اگر گمان می کنید فرزند شما اختلالی دارد، اولین قدم این است که به یک درمانگر آموزش دیده مراجعه کنید. درمانگر می تواند اختلال اضطراب خاص کودک را براساس اطلاعات جمع آوری شده از طریق صحبت ها و مصاحبه ها تشخیص دهد.
CBT یک درمان کوتاه مدت (معمولاً 12 هفته ای) است. در طول جلسات درمانی، کودکان به تدریج درک می کنند که آن چه فکر می کنند و انجام می دهند بر احساس آن ها تأثیر می گذارد.آن ها همچنین می آموزند که چطور اعتبار افکار منفی را زیر سوال ببرند و افکار مثبت را جایگزین آن ها کنند. درمان شناختی رفتاری به کودکان کمک می کند تا درک کنند که اجتناب از ترس، ترس را قوی تر می کند؛ در حالی که مواجهه با ترس کودک را قوی تر می کند. درمانگر به کودکان کمک می کند تا تکنیک هایی را برای کمک به آن ها در مواجهه با نگرانی ها و تحمل اضطراب و ایجاد اعتماد به نفس بیاموزند.
از روش های پذیرش و ذهن آگاهی در کمک به کودکان برای یادگیری زندگی در لحظه و بدون خود داوری به عنوان راهی برای دفع یا کنار آمدن با افکار یا رفتارهای ناخواسته استفاده می کنند. یک نکته اساسی در مورد پذیرش نگرانی ها این است که بتوانید از آن ها جدا شوید و از آن ها فاصله بگیرید.
این روش درمانی اضطراب در کودکان، به آن ها کمک می کند تا توانایی کنترل اضطراب یا پریشانی را بدون استفاده از اجتناب یا واکنش بیش از حد به موقعیت ها یاد بگیرند. در DBT، تأكید بر این است كه كودك مسئولیت مشکلات خود را بپذیرید و او را تشویق می کند تا درباره احساسات و اضطراب شدید خود صحبت کند.
والدین حمایتی، یک برنامه مبتنی بر والدین است که بر تغییراتی که والدین می توانند در رفتار خود ایجاد کنند (برای کمک به کودکان و نوجوانان مبتلا به اضطراب، اختلال وسواس فکری و مشکلات مرتبط) متمرکز است. این برنامه به والدین کمک می کند تا یاد بگیرند که “چگونه به رفتارهای اضطرابی به شیوه ای حمایت کننده پاسخ دهند و از شرایط محل زندگی خود برای” کنترل “یا کاهش علائم کودک خود بکاهند.”
والدین نقش مهم و اساسی در کمک به کودکان در مقابله با اختلالات اضطرابی دارند. پاسخ طبیعی کودکان به اضطراب، اعتماد به والدین برای کمک است و این روشی طبیعی است که انسان در کودکی به ترس یا اضطراب پاسخ می دهد. متاسفانه بسیاری از والدین در شرایطی که کودک دچار اضطراب است، واکنش های درست را نمی دانند و ممکن است اضطراب در کودکان را تشدید کنند. به همین دلیل کمک گرفتن از یک درمانگر حرفه ای و مراجعه به روانشناس، چه برای درمان اضطراب در کودکان و چه آگاه سازی والدین از رفتار صحیح با کودک بسیار حیاتی و مهم است. اگر اضطراب در همان سنین پایین کنترل و درمان نشود، ممکن است مهارت های ارتباطی کودک و جنبه های متفاوت رشد او را تحت تاثیر قرار داده و عواقب منفی بسیاری در نوجوانی و بزرگسالی او داشته باشد.
نگرانی بیش از حد در مورد این که اگر کودک در کنار والدین، سرپرست یا کسی که به او وابسته هست، نباشد، اتفاق بدی رخ دهد.
اضطراب مزمن و نگرانی بیش از حد در مورد همه چیز و زندگی روزمره اختلال اضطراب عمومی در کودکان است.
درمان شناختی رفتاری به کودکان کمک می کند تا درک کنند که اجتناب از ترس، ترس را قوی تر می کند؛ در حالی که مواجهه با ترس کودک را قوی تر می کند.