مشاوره خانواده

سلام من 7ساله خانه دار هستم و پسر18ماهه دارم به دلیل مشکلات زیادی که از دوران عقد تا کنون با همسرم داشتم در روحیه و ذهن من خبلی تاثیر گذاشته گاهی احساس دیوونکی میکنم احساس میکنم مغزم میخواد منفجر بشه و مشکلی که من دارم نمیتونم گذشته رو رها کنم و این بیشتر ازیتم میکنه پسرم خیلی ازیت میکنه و اصلا تحمل ندارم یسره سرش داد میزنم و واقعا خودم هم کلافه شدم نمیدونم چیکار کنم خودم کامل متوجه هستم که مشکل روحی پیدا کردم از طرفی همسرم هم اصلا درکم نمیکنه خیلی تحقیرم میکنه یسره سرخانوادم ما بحث داریم بسیار ادم پرتوقعی هستش همش سر غذا که این چیه درست کردن و….
و من دیگه نمیدونم باید چیکار کنم کم اوردم

منم خسته شدم چکار کنم🥺

سلام تقریبا ۶ ماه میشه با پسری آشنا شدم که رابطمون خیلی بالا پایین داشت تو یه کافه بازی آشنا شدیم ۳-۴ ماه اول خیلی خوب بود هرکاری واسم انجام میداد و واقعا دوسم داشت ولی به قول خودش من احساساتم رو نشون نمیدادم و فک میکرد دوسش ندارم و رابطمون کات شد یک هفته بعد دوباره برگشتیم ولی سر یه هفته این دفعه اون کات کرد تا دو ماهی از هم جدا بودیم و متاسفانه تو کافه ای که میرفتیم بازی پشت سرم خیلی حرفای بدی میزدن و کاملا مغزشو شستشو دادن تا شب چهارشنبه سوری تو یه مهمونی که دوباره کنار هم قرار گرفتیم یکی از دوستای مشترکمون باعث آشتی دوباره مون شد خودش میگه قبول داره حرفا دروغه ولی همش میگه چرا باید درمورد تو بزنن و از همه بدتر اینه که دیگه رفتاراش مثل قبل نیست الان دو روزه که اصلا ازش خبر ندارم و نمیتونم بفهمم که چی تو سرش میگذره اصلا میخواد این رابطه رو ادامه بده یا نه؟از طرفی دوسش دارم و از اینکه باز هم از دستش بدم میترسم و از طرفی یه همچین رابطه ای رو نمیتونم تحمل کنم موندم چیکار کنم

سلام من پدر و مادرم هر روز خیلی دعوا میکنن چند وقتی هست مادرم بد جور به پدرم شکاک شده البته منم کمی شک کردم چون مشکوک میزنه بعضی وقتا میگه دوست ندارم کسی به گوشیم دست بزنه. من تو عمرم حتی یک بار نشده یه روز تو خونه مون دعوا نشه با اینکه ۱۴ سالمه و بچم دیگه خسته شدم و دیگه نمیدونم چه کار کنم

سلام وقتتون بخیر
خانمی هستم 40 ساله 21سال پیش با همسرم اشنا واین اشنایی منجر به ازدواج ماشد حاصل ازدواج ما یک پسر 16 ساله هست مازندگی خیلی خوبی داشتیم من وهمسرم شب وروز پا به پای هم کار کردیم وخونه خریدیم وماشین وهمیشه یه سروگردن از کل فامیل بالا بودیم تا 3سال پیش
ما یه خونه داریم که توی اون مسقر هستیم یک خونه هم در شهرستانهای شمال تهران که کل اون را من تسویه سنوات خدمت کاریم حدود 7سال پیش خریدیم خونه ای که در ان هستیم وهمسرم ادعا میکنن که باید به نام ایشون زده بشه با کلی دونگی ونخوردن ونپوشیدن خریدیم و4 سال طول کشید که خودمون بریم برای سکونت برای تعمیرات من مقداری طلا داشتم فروختم وتعمیر کردیم چرا که همسرم میگفت چون خونه به نام توست باید خودت هزینه کنی من قبول کردم ویه مقدار پس انداز داشتم وطلا که فروختم هزینه تعمیرات معادل مبلغ خرید خونه برای ماهزینه شد گفتم شاید دیگه از سر همسرم بیفته که خونه را به نامش بزنم ولی اخلاف از زمانی شروع شد که خونه ها یه دفعه تغییر قیمت پیدا کردند همسرم هرروز به یک بهونه سعی میکرد که به من گوش زد کنه که باید خونه به نام من بشه خدا شاهده من مشکلی با به نام زدن نداشتم ولی همسرم عجوله اگه چیزی داشته باشه یه دفعه میبینی تحت تاثیر دوستاش قرار میگیره وترسم از اینه که به نامش بزنم یه روز بی خونه بشیم تا اینجا تحمل کردم وکلی دعوا وکلجار داشتیم که تو مال من را خوردی وحرم خوری ومن تورا نمی تونم تحمل کنم اصلا اشتباه کردم که باتوازدواج کردم دیگه روز گار خوش ما تموم شد والان سر هر چیزی بهونه میگیره حتی من از طلاها که فروختم براش موتوری که دوست داشت خرید من همیشه میگم خونمون ولی اون هرچی به نامش هست میگه مال خودمه واخرین بحثی که شد گفت من تورا نمیخوام (همیشه اینو به من میگه)هر سری من پاپیش گذاشتم ومنت کشیدم ولی واقعا دیگه توان ندارم هر سری هم که بامن دعواش میشه دوسه روز نمیاد یا میاد حرف نمیزنه بعد که باهاش حرف میزنم میگه توحق نداری ازمن بپرسی من چیکار میکنم یا نمیکنم 2 روز پیش هم دعوامون شد وبه من گفت که میره و 2 ماه دیگه برمیگرده تا پسرمو ببره ولی من بهش زنگ زدم حالشو پرسیدم باید اینم بگم که خیلی مردخوبی هست اگر این گیراش نباشه

خواهش میکنم راهنمایی کنید که چیکار کنم میترسم به نامش بزنم منو دیگه خونه راه نده هرچند الان شرایطم بهتر از این نیست

سلام منو همسرم مشکل داریم من بهش اعتماد ندارم مشکل هم از قرص ترامادول که ادعا میکرد برا دوستش شروع شد سیگار میکشید مخفی میکرد بعدش خیانت و رفیقاش همین عدم اعتماد باعث شده حتی تو حیاط هم میره بهش اعتماد نکنم لطفا کمک

سلام و خسته نباشید حالم خیلی بده نمدونستم با چ کسی مشورت کنم یکدفعه ب ذهنم خطور کرد ک آنلاین شرکت کنم… من یک زندگی نافرجام داشتم و الان یکساله ازدواج مجدد داشتم.. و 6ماهه باردارم… همسر مهربان و خوبی دارم 19سال تفاوت سنی داریم و ایشون هم جدا شده بودند و سه فرزند دارن ک هرسه ازدواج کردند… با خانم سابقشون مشکلات زیادی داشتند و گاهی اثراتش دامن من رو هم میگیره تو این یکسال خیلی تلاش کردم ک خودم رو بهش ثابت کنم خودشونم متوجه شدند و بارها گفتند ک از من راضی هستند و واقعا عاشقانه همدیگر رو دوست داریم… ولی گاهی یکهو قاطی میکنه و ب هر بهانه ای از من دوری میکنه… ب طوری ک احساس میکنم دوست نداره حتی خونه باشم چ برسه ب این ک نگاهم کنه… فقط نمدونم اون همه شور و اشتیاق و عشق یکهو کجا میره… مثلا نمونه ش یکی همین شب فوتبال ایران و آمریکا من از صبح درد پا و زانو داشتم ب طوری ک طاقت نداشتم بهونه کرده ک تو یکسره ناله میکنی… من نمدونم ک یعنی وقتی درد دارم چ باید بکنم ب همسرم نگم ب کی بگم؟ الان دوروزه ک خونم تو شیشه ست اگه باردار نبودم مرگ رو ترجیه میدادم ولی ب خاطر فرزندی ک اولین فرزندم هم هست اونم بعد سالها بدبختی بخت اول… فکر میکردم ک دیگه از من خوشبخت تر نخواهد بود این واقعا وقتی ب حال خودش هست صدق میکنه… ولی گمونم همسرم دوشخصیتی هستن چون کاملا میشن یک آدم متفاوت از قبل… من همه جوره مهربان و با گذشت و بی توقع هستم.. نسبت ب خانواده خودم و الانم همسرم و تا حالا هراتفاقی افتاده من نه بحث کردم نه دعوا نمیخوام ک کار ب اونجا ها بکشه چون عاشقانه دوستش دارم گاهی کنارمه ولی اونقد دلم براش تنگ میشه ک نفسم تنگ میشه… لطفا راهنمایی کنین و بهم بگین چ راهی رو باید برم و چ رفتاری باید داشته باشم تا خودشون پی ب کارشون ببرن و سعی در اصلاح خودشون داشته باشن… چون مطلقا تو هرزندگی هم خوشی هست هم ناخوشی.. هم سلامتی هست هم بیماری (اما همسر من فقط دنبال سلامتی و چیزای خوب و خوش و پرفکته و هر گونه پارازیدی کافیه ک اون رو تبدیل ب یک آدم بی رحم و بی عاطفه کنه) ولی من هر لحظه و هر ثانیه عاشقشم و نمیخوام حسمون لطمه ببینه ایشون هم حسش همینه ولی میدونم تحت کنترل خودش نیست گاهی میره تو مسیر دیگه ای و میشه یک ادم متفاوت.. من مانده ام ک چ کنم با هرکسی هم مشورت کنم همه فقط رازمو فاش میکنن و راه غلط جلو گام میزارن… واقعا بی صلاح و بی دفاعم لطفا کمکم کنین

سلام من النازم کلاس هفتم ، مامانم هر روز میزنم ، اصلا به من اهمیتی نمیده ، سر هر دلیل منو میزنه ، هر روز کمرم صورتم درد میکنن ، من به دوستای خودم حسودی میکنم که مامانشون خیلی خوبن اجازه میدن موهوشانو رنگ کنن ، یا اصلا نمیزننش