اختلال بدشکلی بدن
اختلال بدشکلی بدن یا (BDD) چیست؟
اختلال بدشکلی بدن (BDD)، همچنین به عنوان دیسمورفوفوبیا شناخته می‌شود، یک بیماری روانی است که به وسیله تمرکز مکرر و مهم بر روی عیوب یا نقص‌های تصور شده در ظاهر فرد مشخص می‌شود. افراد مبتلا به BDD اغلب مقدار زیادی از زمان خود را صرف بررسی دقیق ظاهر خود می‌کنند که می‌تواند به طور قابل توجهی عملکرد روزانه و کیفیت زندگی آن‌ها را تحت تاثیر قرار دهد. این مقاله هدفش ارائه یک مروری بر BDD است، شامل علائم، عوامل ایجادی و گزینه‌های درمانی موجود.
علائم اختلال بدشکلی بدن یا BDD چیست؟
افراد مبتلا به اختلال دیسمورفی معمولاً علائم زیر را نشان می‌دهند:
۱. تمرکز مداوم بر یک یا چند عیب تصور شده در ظاهر، که اغلب به دیگران بی‌اهمیت یا حتی وجود ندارد.
۲. بررسی مداوم آینه یا رفتارهای زیبایی مفرط، مانند مکرر کردن موها یا استفاده از آرایش.
۳. اجتناب از وضعیت‌ها یا فعالیت‌های اجتماعی که ممکن است عیوب تصور شده را نشان دهند. ۴. جستجوی اطمینان از دیگران در مورد ظاهر خود، با این وجود حتی پس از دریافت بازخورد مثبت، احساس عدم رضایت بر نوع لباس پوشیدن و یا ارایش.
۵. مشارکت در رفتارهای تکراری یا عملیات ذهنی، مانند مقایسه ظاهر خود با دیگران یا جستجوی روش‌های کاشت.
به چه دلایلی اختلال بدشکلی بدن ایجاد می شود؟
اختلال بدشکلی بدن به عوامل گوناگونی برمی‌گردد که ممکن است در ترکیب متفاوت با یکدیگر نقش داشته باشند. برخی از اصلی‌ترین عوامل عبارتند از:
عوامل ژنتیکی: افرادی که تاریخچه خانوادگی از اختلالات روانی یا بد شکلی بدن دارند، احتمال ابتلا به این اختلال را بیشتر دارند. این نشان می‌دهد که ژنتیک نقشی در ایجاد این اختلال دارد.
عوامل محیطی: فشارها و استرس‌های محیطی می‌توانند نقش مهمی در تشدید این اختلال داشته باشند. از جمله این عوامل می‌توان به استانداردهای زیبایی جامعه، فشارهای اجتماعی، و تأثیرات رسانه‌ها اشاره کرد که می‌توانند تصورات ناصحیح درباره ظاهر فرد را تقویت کنند.
عوامل روانشناختی: افراد با خود ترازی بالا، کمترین خطا را در ظاهر خود قبول نمی‌کنند و به طور معمول انتظارات بالایی از ظاهر خود دارند. عواملی مانند افسردگی، اضطراب، و استرس نیز می‌توانند به افزایش این اختلال کمک کنند.
تجارب ناخوشایند: تجارب ناخوشایند گذشته، از جمله آزار و اذیت درباره ظاهر، سوءاستفاده جنسی، یا تجارب روانی دیگر ممکن است باعث توسعه این اختلال شود.
تأثیرات فرهنگی: استانداردهای زیبایی در فرهنگ‌های مختلف ممکن است متفاوت باشند و فرد را به مقایسه خود با این استانداردها وا می‌دارند، که ممکن است به افزایش این اختلال منجر شود.همه این عوامل ممکن است به طور ترکیبی با یکدیگر تعیین کننده اختلال بد شکلی بدن باشند و هر فرد ممکن است به دلایل مختلفی از این عوامل تحت تأثیر قرار گیرد.
درمان اختلال بدشکلی بدن چگونه است؟
روش‌ها و راهکارهای موثر اختلال بدشکلی بدن یک وضعیت روانی است که توسط نگرش منفی و بی توجهی به بخش‌های خاص از بدن تعریف می‌شود. افراد مبتلا به این اختلال اغلب با تمرکز مکرر و ناپایدار بر روی عیوب خود روبرو هستند که می‌تواند به تحلیل افسانه‌ای از ظاهرشان منجر شود. درمان این اختلال می‌تواند متنوع باشد و شامل روش‌های مختلفی از جمله روان‌درمانی، داروها، و پشتیبانی اجتماعی باشد. در این مقاله، به بررسی راهکارهای درمانی اختلال بدشکلی بدن پرداخته خواهد شد.
1. روان درمانی: روان‌درمانی، به خصوص روش رفتاری-شناختی (CBT)، یکی از روش‌های موثر برای درمان اختلال بد شکلی بدن است. این نوع درمان افراد را در طرح‌ریزی و اجرای رفتارهایی که به تغییر نگرش‌های منفی و الگوهای فکری کمک می‌کند، آموزش می‌دهد. اهداف اصلی CBT شامل شناسایی و تغییر باورهای منفی در مورد بدن، مدیریت استرس، و افزایش استقلال از آن می‌باشد.
2. مصرف داروها: در برخی موارد، داروهای مختلفی مانند مهارکننده‌های سروتونین از جمله SSRIs مثل فلوکستین و سرترالین، به عنوان درمان‌های تکمیلی برای اختلال بدشکلی بدن مورد استفاده قرار می‌گیرند. این داروها می‌توانند به بهبود علائم افسردگی و اضطراب مرتبط با BDD کمک کنند.
3. پشتیبانی اجتماعی: حمایت و پشتیبانی از خانواده، دوستان، و گروه‌های حمایتی می‌تواند در درمان اختلال بد شکلی بدن موثر باشد. این پشتیبانی می‌تواند از طریق ارتباط مستقیم، اطلاعات و توجیهات در مورد اختلال، و ارائه حمایت روانی و عاطفی صورت گیرد.
4. جراحی پلاستیک: در مواردی که اختلال بدشکلی بدن با اجرای جراحی‌های زیبایی می‌تواند بهبود یابد و بیمار با مشورت متخصصان معتبر اینگونه تصمیمات را اتخاذ می‌کند، جراحی پلاستیک ممکن است مورد استفاده قرار گیرد.
در نهایت، مهم است که درمان اختلال بدشکلی بدن به طور جامع و با همکاری متخصصان مختلف مانند روان‌شناسان، روان‌درمانگران، و پزشکان انجام شود. افراد مبتلا به این اختلال باید در جستجوی حمایت و مشاوره حرفه‌ای باشند تا بهبودی مستدام را تجربه کنند و با نگرشی مثبت به بدن خود ارتباط بهتری با آن برقرار کنند.
اختلال بدشکل انگاری بدن از چه زمانی شروع می شود؟
اختلال بد شکلی انگاری بدن (BDD) معمولاً در دوره‌های مختلفی از زندگی شروع می‌شود، اما معمولاً در دوران نوجوانی یا اوایل دوران بزرگسالی ظاهر می‌شود. برخی افراد ممکن است از دوران کودکی احساسات منفی درباره بدن خود را تجربه کنند، در حالی که در دیگران، BDD در دوران بزرگسالی پیدا می‌شود.به طور معمول، علائم BDD به تدریج و در طول زمان تشدید می‌شوند.
در ابتدا، افراد ممکن است فقط درباره یک بخش خاص از بدن خود نگران باشند، اما با گذشت زمان، این نگرانی به دیگر بخش‌های بدن گسترش می‌یابد یا نقشه‌های جدیدی از عیوب و جلوه‌های منفی پیدا می‌کند.عوامل مختلفی ممکن است در ایجاد BDD نقش داشته باشند، از جمله فشارهای اجتماعی، استانداردهای زیبایی جامعه، تجربیات ناخوشایند درباره بدن در گذشته، و عوامل ژنتیکی. به طور کلی، BDD یک اختلال چند عاملی است که با ترکیبی از عوامل مختلف می‌تواند شکل گیری کند.
افراد مبتلا به دیسمورفی چه افکاری در مورد خود دارند؟
افراد مبتلا به اختلال بدشکلی بدن (BDD) ممکن است افکار و احساسات منفی و ناراحت‌کننده در مورد بدن خود داشته باشند. برخی از این افکار شامل موارد زیر می‌شود:
- تمرکز بر عیوب خیالی: افراد ممکن است به طور مکرر و مفرط بر روی نقاط خاصی از بدن خود تمرکز کنند که به نظر خود ناقص یا زشت می‌آیند، حتی اگر دیگران این عیوب را نادیده بگیرند یا به آن‌ها توجه نکنند.
- مقایسه با دیگران: افراد مبتلا به BDD ممکن است با دیگران مقایسه کنند و احساس کمبود نسبت به آن‌ها داشته باشند، بیشترین مراتب خود ترازی را تجربه کنند و به نتیجه برسند که با دیگران برابر نیستند.
- پوشش مخفی بدن: برخی از افراد ممکن است از ارتباط برخورداری که ممکن است عیوب بدنی آن‌ها را نشان دهد، اجتناب کنند. این افراد ممکن است لباس‌های گسترده‌تری بپوشند یا از اجتماع با دیگران اجتناب کنند.
- استفاده از آینه: بسیاری از افراد مبتلا به BDD ممکن است زمان زیادی را صرف بررسی بدن خود در آینه کنند و به تحلیل و تفسیر بخش‌های مختلف آن بپردازند.
- نگرانی مداوم: افراد ممکن است در مورد بدن خود نگرانی مداوم داشته باشند و این نگرانی می‌تواند به طور چشم‌گیری از کیفیت زندگی آن‌ها تحت تأثیر قرار دهد.در کل، افراد مبتلا به BDD افکار و احساسات منفی و خسته‌کننده درباره بدن خود تجربه می‌کنند که می‌تواند تأثیر مخربی بر روی روانی و روانشناختی آن‌ها داشته باشد.
