اختلال دوقطبی

اختلال دوقطبی چیست ؟

اختلال دوقطبی ، که به عنوان بیماری افسردگی مانیک شناخته می شود ، یک اختلال مغزی است که باعث تغییر غیرمعمول در خلق و خو ، انرژی ، سطح فعالیت و توانایی انجام کارهای روزانه می شود .

اختلال دوقطبی ، یک وضعیت سلامت روان است که باعث نوسانات شدید خلقی می شود که شامل اوج عاطفی ( شیدایی یا هیپومانیا ) و پایین آمدن ( افسردگی ) است .

هنگامی که دچار افسردگی می شوید ، ممکن است احساس غم یا ناامیدی کنید و علاقه یا لذت را در بیشتر فعالیت ها از دست  دهید . هنگامی که خلق و خوی شما به سمت شیدایی یا هیپومانیا (پایین تر از شیدایی) تغییر می کند ، ممکن است احساس سرخوشی ، سرشار از انرژی یا تحریک پذیری غیرعادی شوید . این نوسانات خلقی می تواند بر خواب ، انرژی ، فعالیت ، قضاوت ، رفتار و توانایی تفکر  تأثیر بگذارد .

قسمت هایی از نوسانات خلقی ممکن است به ندرت یا چندین بار در سال اتفاق بیفتد . در حالی که اکثر افراد علائم عاطفی را بین اپیزودها تجربه می کنند ، برخی ممکن است هیچ کدام را تجربه نکنند .

اگرچه اختلال دو قطبی یک وضعیت مادام العمر است ، اما می توانید با دنبال کردن یک برنامه درمانی نوسانات روحی و سایر علائم خود را مدیریت کنید. در بیشتر موارد ، اختلال دوقطبی با داروها و مشاوره روانشناختی (روان درمانی) درمان می شود .

انواع اختلالات دوقطبی

چهار نوع اساسی از اختلال دو قطبی وجود دارد . همه آن ها شامل تغییرات واضح در میزان خلق و خو ، انرژی و فعالیت می شوند . این حالات از دوره های رفتار بسیار ” بالا ” ، ” پایدار ” ، و رفتار پرانرژی ( معروف به قسمت های جنون ) تا دوره های بسیار غم انگیز ، ” پایین ” یا ناامید کننده (معروف به اپیزودهای افسرده) است . دوره های جنون کمتر شدید ، به عنوان قسمت های هیپومنیک شناخته می شوند .

اختلال دوقطبی  تعریف شده توسط قسمت های جنون که حداقل 7 روز طول می کشد ، یا با علائم دیوانه وار آنقدر شدید است که فرد به مراقبت فوری بیمارستان نیاز دارد . معمولاً ، اپیزودهای افسردگی نیز اتفاق می افتند ، به طور معمول حداقل 2 هفته به طول می انجامند . اپیزودهای افسردگی با ویژگیهای مختلط (داشتن افسردگی و علائم شایع در همان زمان ) نیز ممکن است .

اختلال دوقطبی II- با الگویی از اپیزودهای افسردگی و قسمت های هیپومنیک تعریف شده است .

اختلال سیکلوتومی (که همچنین به آن سیکلوتیمی گفته می شود) ، بواسطه دوره های بیشماری از علائم هیپومنیک و همچنین دوره های بیشماری از علائم افسردگی که حداقل به مدت 2 سال به طول انجامد (1 سال در کودکان و نوجوانان ) تعریف شده است .

سایر انواع اختلالات دوقطبی مشخص و نامشخص و مرتبط با آن ، که توسط علائم اختلال دو قطبی تعریف شده است که با سه دسته ذکر شده در بالا مطابقت ندارند .

علائم اختلالات دوقطبی

افراد مبتلا به اختلال دو قطبی دوره هایی از احساسات غیر منتظره شدید ، تغییر در الگوهای خواب و سطح فعالیت و رفتارهای غیرمعمول را تجربه می کنند . این دوره های خاص “قسمت های خلق و خوی” نامیده می شوند . قسمت های روحی با روحیه و رفتارهای معمولی برای فرد متفاوت است . تغییرات شدید انرژی ، فعالیت و خواب همراه با قسمت های خلقی بخشی از علائم اختلالات دوقطبی است .

برخی از علائم اختلالات دوقطبی

• انرژی زیادی داشته باشید .
• سطح فعالیت در شما به شدت افزایش یافته است .
• احساس پرخاشگری شدید .
• در خواب مشکل دارید .
• فعال تر از حد معمول شوید .
• در مورد چیزهای مختلف ، واقعاً سریع صحبت کنید .
• عصبانی و تحریک پذیر باشید .
• احساس می کنید افکارتان خیلی سریع پیش می رود .
• فکر کنید همه کارها را می توانید به یکباره انجام دهید .
• کارهای خطرناکی انجام دهید ، مانند اینکه هزینه زیادی بپردازید یا رابطه جنسی بی پروا داشته باشید .
• بسیار غمگین ، با انرژی پایین ، خالی یا ناامید باشید .
• انرژی بسیار کمی داشته باشید .
• سطح فعالیت را یکباره کاهش دهید .
• در خواب مشکل داشته باشید ، ممکن است خیلی کم یا زیاد بخوابید .
• احساس می کنید نمی توانید از هیچ چیزی لذت ببرید .
• احساس نگرانی و تهی بودن ، کنید .
• در تمرکز کردن ، به مشکل بخورید .
• چیزهای زیادی را فراموش کنید .
• زیاد یا خیلی کم بخورید .
• احساس خستگی یا ” کند شدن ” کنید .
• به مرگ یا خودکشی فکر کنید .

گاهی اوقات یک قسمت خلقی شامل علائم هر دو جنون و افسردگی است . به این قسمت  ویژگی های مختلط گفته می شود . افرادی که تجربه یک اپیزود با ویژگی های مختلط را دارند ، ممکن است بسیار ناراحت ، خالی و یا ناامید باشند ، در حالی که در عین حال بسیار پر انرژی هستند .

اختلال دوقطبی حتی وقتی نوسانات خلقی شدیدتر باشد ، ممکن است وجود داشته باشد . به عنوان مثال ، برخی از مبتلایان به اختلال دوقطبی ، هیپومانیا را تجربه می کنند ، نوعی شکل شدیدتر از شیدایی . در طی یک قسمت هیپومنیک ، یک فرد ممکن است احساس خوبی داشته باشد ، بسیار مولد باشد و عملکرد خوبی داشته باشد . ممکن است فرد احساس نکند که  چیزی اشتباه است ، اما خانواده و دوستان ممکن است نوسانات خلقی و یا تغییر در سطح فعالیت را به عنوان یک اختلال دو قطبی تشخیص دهند . بدون درمان مناسب ، افراد مبتلا به هیپومنی ممکن است دچار شیدایی شدید یا افسردگی شوند .

تشخیص اختلالات دوقطبی

تشخیص مناسب و درمان اختلال دوقطبی ، به افراد مبتلا به اختلال دو قطبی کمک می کند تا زندگی سالم و مثمر ثمر داشته باشند . گفتگو با پزشک یا سایر متخصصان روانپزشکی دارای مجوز ، اولین قدم برای هر کسی است که فکر می کند ممکن است اختلال دو قطبی داشته باشد . برای رد شرایط دیگر پزشک می تواند معاینه بدنی را انجام دهد . اگر مشکلات ناشی از بیماری های دیگر نباشد ، پزشک ممکن است ارزیابی سلامت روان را انجام داده یا ارجاع خود را به یک متخصص بهداشت روان آموزش دیده ، مانند روانپزشک ، که در تشخیص و درمان اختلال دوقطبی تجربه دارد ، ارائه دهد .

نکته برای ارائه دهندگان مراقبت های بهداشتی : افراد مبتلا به اختلال دوقطبی بیشتر از افسردگی نسبت به هنگام تجربه شیدایی یا هیپومانیا به به دنبال کمک هستند . بنابراین ، یک تاریخچه پزشکی دقیق لازم است تا اطمینان حاصل شود که اختلال دو قطبی به اشتباه به عنوان افسردگی اساسی تشخیص داده نمی شود . بر خلاف افراد مبتلا به اختلال دو قطبی ، افرادی که فقط افسردگی دارند ( که به آن افسردگی تک قطبی نیز گفته می شود ) شیدایی را تجربه نمی کنند . اما ممکن است در همان زمان برخی از علائم جنون را تجربه کنند که به عنوان اختلال افسردگی عمده با ویژگی های مختلط نیز شناخته می شود.

اختلال دو قطبی و سایر بیماری ها

برخی از علائم اختلال دوقطبی مشابه سایر بیماری ها است که می تواند تشخیص پزشک را دشوار کند . علاوه بر این ، بسیاری از افراد به همراه بیماری دیگری مانند اختلال اضطراب ، سوء مصرف مواد یا اختلال در خوردن غذا اختلال دوقطبی دارند . مبتلایان به اختلال دو قطبی ، همچنین در معرض خطر ابتلا به بیماری تیروئید ، سردردهای میگرنی ، بیماری قلبی ، دیابت ، چاقی و سایر بیماری های جسمی هستند .

روان پریشی : گاهی اوقات ، فردی که دارای قسمت های شدید شیدایی یا افسردگی است ، علائم روانی مانند توهم یا هذیان نیز دارد . علائم روانی تمایل دارند با روحیه شدید فرد مطابقت داشته باشد . مثلا :

کسی که علائم روانپریشی در طی یک جنون دارد ، ممکن است معتقد باشد که او مشهور است ، پول زیادی دارد ، یا از قدرت های خاصی برخوردار است .

در نتیجه ، افراد مبتلا به اختلال دو قطبی که دارای علائم روانی نیز هستند ، بعضاً اسکیزوفرنی تشخیص داده می شوند .

اختلالات اضطرابی و اختلال بیش فعالی ، کمبود توجه (ADHD) اغلب در بین مبتلایان به اختلال دو قطبی تشخیص داده می شوند .

سوء مصرف مواد : افراد مبتلا به اختلال دو قطبی همچنین ممکن است از الکل یا مواد مخدر سوء استفاده کنند ، مشکلات رابطه ای داشته باشند یا در مدرسه یا محل کار ضعیف عمل کنند . خانواده ، دوستان و افرادی که علائمی را تجربه می کنند ، ممکن است این مشکلات را به عنوان نشانه های یک بیماری روانی عمده مانند اختلال دو قطبی تشخیص ندهند   .

علت بیماری دوقطبی

دانشمندان در حال مطالعه علت بیماری دو قطبی هستند . اکثر موافقند که هیچ علت واحدی وجود ندارد . درعوض ، احتمالاً عوامل بسیاری در بروز بیماری یا افزایش خطر نقش دارند و می توانند علت بیماری دوقطبی باشند.

ساختار مغز و عملکرد : برخی از مطالعات نشان می دهد که چگونه مغز افراد مبتلا به اختلال دو قطبی ممکن است از مغز افراد سالم یا افراد مبتلا به سایر اختلالات روانی متفاوت باشد . کسب اطلاعات بیشتر در مورد این تفاوت ها ، به همراه اطلاعات جدیدی از مطالعات ژنتیکی ، به دانشمندان کمک می کند تا اختلال دوقطبی را بهتر درک کنند و پیش بینی کنند کدام نوع از درمان ها به طور مؤثر عمل خواهد کرد .

ژنتیک: برخی تحقیقات نشان می دهد که افراد با ژن های خاص بیشتر از سایرین به اختلال دو قطبی مبتلا می شوند . اما ژن ها تنها عامل خطر برای اختلال دوقطبی نیستند . مطالعات مربوط به دوقلوهای یکسان نشان داده است که حتی اگر یک دوقلو دچار اختلال دو قطبی شود ، دوقلوهای دیگر همیشه با وجود این واقعیت که دوقلوهای یکسان مشترک همه ژن های یکسان را نشان نمی دهند ، دچار این اختلال نمی شوند .

تاریخچه خانواده : اختلال دوقطبی در خانواده ها تمایل  وقوع بیشتری دارد . در کودکان دارای والدین یا خواهر و برادر که دارای اختلال دوقطبی هستند ، در مقایسه با کودکانی که سابقه خانوادگی این اختلال را ندارند ، احتمال ابتلا به این بیماری بیشتر است . اما توجه به این نکته حائز اهمیت است که بیشتر افراد با سابقه خانوادگی اختلال دوقطبی ، دچار این بیماری نخواهند شد .

درمان اختلال دوقطبی

درمان اختلال دوقطبی در بسیاری از افراد ، حتی مبتلایان به شدیدترین شکل اختلال دو قطبی ، کمک می کند تا کنترل بهتری در نوسانات خلقی و سایر علائم دو قطبی داشته باشند . یک برنامه درمانی مؤثر برای درمان اختلال دوقطبی ، معمولاً شامل ترکیبی از دارو و روان درمانی (که ” گفتگو درمانی” نیز نامیده می شود ) . اختلال دوقطبی یک بیماری مادام العمر است . قسمت های شیدایی و افسردگی به طور معمول به مرور زمان بر می گردند . بین اپیزودها ، بسیاری از افراد مبتلا به اختلال دو قطبی ، عاری از تغییر خلق و خوی هستند ، اما برخی از افراد ممکن است علائم طولانی مدت داشته باشند . درمان طولانی مدت و مداوم به کنترل این علائم کمک می کند .

داروها برای درمان اختلال دوقطبی

انواع مختلفی از داروها برای انواع اختلالات دوقطبی می توانند به کنترل علائم اختلالات دوقطبی کمک کنند . ممکن است فرد قبل از یافتن داروی مفید ، نیاز داشته باشد تا چندین داروی متفاوت را امتحان کند .

داروهایی که معمولاً برای درمان اختلال دوقطبی استفاده می شوند عبارتند از :

• تثبیت کننده حالت
• ضد روانپزشکی غیر معمولی
• داروهای ضد افسردگی

هرکسی که دارویی مصرف می کند باید :

• برای درک خطرات و فواید دارویی با پزشک یا داروساز صحبت کند .
• هر گونه نگرانی در مورد عوارض جانبی را سریعاً به پزشک گزارش دهد . ممکن است پزشک نیاز به تغییر دوز یا آزمایش داروی متفاوت داشته باشد .
• ابتدا از قطع دارو بدون مکالمه با پزشک خودداری کند . قطع ناگهانی دارو ممکن است منجر به “بازگشت مجدد” یا بدتر شدن علائم اختلالات دوقطبی شود .

روان درمانی

روان درمانی (که به عنوان “گفتگو درمانی” نیز خوانده می شود) می تواند یکی از راه های درمان اختلال دو قطبی باشد . این امر می تواند پشتیبانی ، آموزش و راهنمایی برای مبتلایان به اختلال دوقطبی و خانواده های آن ها را فراهم کند . برخی از درمان های روان درمانی که برای درمان اختلال دوقطبی استفاده می شوند عبارتند از :

• درمان شناختی رفتاری (CBT)
• درمان خانواده محور
• درمان ریتم بین فردی و اجتماعی
• آموزش روانی

سایر گزینه های درمان اختلال دوقطبی

درمان با تشنج الکتروشوک (ECT)

ECT  می تواند برای مبتلایان به اختلال دوقطبی شدید که قادر به بهبودی با سایر روش های درمانی نیستند ، امدادرسانی کند . گاهی اوقات ECT برای علائم اختلالات دوقطبی استفاده می شود که سایر شرایط پزشکی ، از جمله بارداری ، مصرف داروها را بیش از حد خطرناک می کند . شوک ، ممکن است برخی از عوارض جانبی کوتاه مدت ، از جمله سردرگمی ، بی نظمی و از دست دادن حافظه را ایجاد کند . افراد مبتلا به اختلال دو قطبی باید در مورد مزایا و خطرات احتمالی ECT با یک متخصص بهداشتی و سلامت روان صحبت کنند .

داروهای خواب : افرادی که اختلال دو قطبی دارند و در خواب مشکل دارند ، معمولاً می دانند که درمان مفید است . اما اگر بی خوابی بهبود نیابد ، پزشک ممکن است تغییر در داروها را پیشنهاد کند . اگر این مشکل ادامه یابد ، پزشک ممکن است داروهای آرام بخش یا سایر داروهای خواب را تجویز کند .

مکمل ها : تحقیقات زیادی در مورد مکمل های گیاهی یا طبیعی و چگونگی تأثیر آن بر اختلال دو قطبی انجام نشده است . این مهم است که پزشک در مورد تمام داروهای بدون نسخه  و مکمل های مشتری که از آن استفاده می کند ، آگاهی داشته باشد . برخی از داروها و مکمل های مصرفی در کنار هم ممکن است اثرات ناخواسته یا خطرناکی ایجاد کنند .

نگه داشتن نمودار زندگی : حتی با درمان اختلال دوقطبی مناسب ممکن است تغییر خلق و خو ایجاد شود . در مواقعی که مشتری و پزشک با هم همکاری نزدیک دارند ، درمان مؤثرتر است و علناً درباره نگرانی ها و گزینه ها صحبت می کنند . نگه داشتن نمودار زندگی که علائم روحی روزانه ، روش های درمانی ، الگوهای خواب و وقایع زندگی را ثبت می کند می تواند به مراجعان و پزشکان کمک کند تا اختلال دوقطبی را به صورت مؤثر ردیابی و درمان کنند و به خوبی بیمار را متوجه این موضوع کنند که اختلال دوقطبی چیست .

علائم و نشانه های اختلال دو قطبی I و دو قطبی II ممکن است ویژگی های دیگری مانند پریشانی اضطراب ، مالیخولیا ، روان پریشی یا موارد دیگر را شامل شود . زمان علائم ممکن است شامل برچسب های تشخیصی مانند دوچرخه سواری مختلط یا سریع باشد . علاوه بر این ، علائم دو قطبی ممکن است در دوران بارداری رخ دهد یا با فصول تغییر کند .

علائم اختلالات دوقطبی در کودکان و نوجوانان

علائم اختلال دو قطبی در کودکان و نوجوانان ، می تواند مشکل باشد . غالباً دشوار است که بگوییم این ها فراز و نشیب طبیعی ، نتایج استرس یا تروما یا علائم یک مشکل سلامت روان غیر از اختلال دوقطبی است .

کودکان و نوجوانان ممکن است دارای قسمتهای افسردگی یا مانیک یا هیپومنیک اصلی باشند ، اما این الگو می تواند متفاوت از بزرگسالان مبتلا به اختلال دو قطبی باشد . و خلق و خو می تواند به سرعت در طول زمان تغییر کند . بعضی از کودکان ممکن است دوره هایی بدون علائم خلقی بین قسمت ها داشته باشند .

بارزترین علائم اختلالات دو قطبی در کودکان و نوجوانان ، ممکن است شامل نوسانات شدید خلقی باشد که با نوسانات روحی معمول آن ها متفاوت است .

چه زمانی به پزشک مراجعه کنید :

با وجود افراط در خلق و خوی ، افراد مبتلا به اختلال دو قطبی ، معمولاً نمی دانند که بی ثباتی عاطفی آن ها زندگی و زندگی عزیزانشان را مختل می کند و معالجه مورد نیاز خود را دریافت نمی کنند .

اگر علائم افسردگی یا شیدایی دارید ، به پزشک یا متخصص بهداشت روان مراجعه کنید . اختلال دو قطبی به خودی خود بهتر نمی شود . دریافت درمان از یک متخصص بهداشت روان با تجربه در درمان اختلال دوقطبی می تواند به شما در کنترل علائم کمک کند .

افکار و رفتار خودکشی در بین مبتلایان به اختلال دوقطبی رایج است . اگر فکر صدمه زدن به خود دارید ، فوراً با اورژانس تماس بگیرید . و از تنها بودن خودداری کنید .

عوامل خطر برای اختلال دوقطبی

عواملی که ممکن است خطر ایجاد اختلال دوقطبی را افزایش دهند یا به عنوان محرک برای اولین قسمت عمل کنند عبارتند از :

• داشتن یک خویشاوند درجه یک مانند والدین یا خواهر و برادر با اختلال دو قطبی .
• دوره هایی از استرس بالا ، مانند فوت یک دوست یا یک رویداد آسیب زای دیگر .
• سوء مصرف مواد مخدر یا الکل .

عوارض اختلال دوقطبی

اختلال دو قطبی بدون درمان ، می تواند منجر به مشکلات جدی شود که بر هر حوزه زندگی شما تأثیر بگذارد ، مانند :

• مشکلات مربوط به مصرف مواد مخدر و الکل
• اقدام به خودکشی یا آسیب رساندن به خود
• مشکلات حقوقی یا مالی
• روابط آسیب دیده
• کار ضعیف یا عملکرد با کیفیت پایین

شرایط همزمان

اگر شما اختلال دوقطبی دارید ، ممکن است وضعیت سلامتی دیگری نیز داشته باشید ، که همراه با اختلال دو قطبی باید درمان شود . برخی از شرایط می تواند علائم اختلال دوقطبی را بدتر کند یا باعث شود درمان کمتر شود . مثال ها عبارتند از :

• اختلالات اضطرابی
• اختلالات اشتها
• اختلال کمبود توجه / بیش فعالی (ADHD)
• مشکلات الکل یا مواد مخدر
• مشکلات سلامت جسمی مانند بیماری های قلبی ، مشکلات تیروئید ، سردرد یا چاقی

اختلال دوقطبی و الکلیسم : آیا اینها ارتباط دارند ؟

جلوگیری

هیچ راه مطمئنی برای جلوگیری از اختلال دو قطبی وجود ندارد . با این حال ، دریافت سریع ترین علائم یک بیماری روانی می تواند در جلوگیری از بدتر شدن اختلال دوقطبی یا سایر شرایط سلامت روان کمک کند .

اگر به اختلال دوقطبی مبتلا شده اید ، برخی از راهکارها می توانند به جلوگیری از تبدیل شدن علائم جزئی به قسمت های کامل شیدایی یا افسردگی کمک کنند :

به علائم هشدار دهنده توجه کنید . پرداختن به علائم در اوایل می تواند از بدتر شدن قسمت ها جلوگیری کند . شما ممکن است الگویی را برای قسمت های دو قطبی خود و اینکه چه چیزی باعث آن ها می شود ، مشخص کرده باشید . اگر احساس می کنید در یک قسمت از افسردگی یا شیدایی قرار دارید ، با پزشک خود تماس بگیرید . اعضای خانواده یا دوستان خود را در تماشای علائم هشدار دهنده درگیر کنید .

از مصرف مواد مخدر و الکل خودداری کنید . استفاده از الکل یا داروهای تفریحی می تواند علائم شما را بدتر کند و باعث بازگشت مجدد آن ها شود .

داروهای خود را دقیقاً طبق دستورالعمل مصرف کنید . ممکن است شما وسوسه شوید که درمان را متوقف کنید . اما این کار را نکنید . متوقف کردن داروی خود یا کاهش دوز خود به خود ممکن است باعث عوارض ترک شود یا علائم شما بدتر شود یا بازگردد .

نشانه ها و علائم اختلالات دو قطبی

اختلال دوقطبی در افراد مختلف بسیار متفاوت به نظر می رسد . علائم در الگو ، شدت و فراوانی آنها متفاوت است . برخی از افراد بیشتر مستعد ابتلا به شیدایی یا افسردگی هستند ، در حالی که برخی دیگر بین دو نوع اپیزود به طور مساوی متناوب هستند . برخی دچار اختلالات مکرر در خلق و خو هستند ، در حالی که برخی دیگر تنها در طی زندگی ، چند مورد را تجربه می کنند .

چهار اختلال خلقی در اختلال دو قطبی وجود دارد : شیدایی ، هیپومانیا ، افسردگی و قسمت های مختلط . هر نوع اپیزود خلقی دو قطبی مجموعه ای از علائم منحصر به فرد دارد .

علائم شیدایی

در مرحله جنون اختلال دو قطبی ، معمول است که احساس انرژی افزایش یافته ، خلاقیت و سرخوشی را تجربه کنید . شما همچنین ممکن است احساس کنید که  قدرتمند ، شکست ناپذیر یا همه کاره ی دنیا هستید .

اما در حالی که شیدایی در ابتدا احساس خوبی دارد ، تمایل به خارج از کنترل شدن دارد . ممکن است در طول یک قسمت جنون بی پروا رفتار کنید : مثلاً پس انداز خود را قمار کنید ، به فعالیت جنسی نامناسب بپردازید یا مثلاً سرمایه گذاری های بیهوده اقتصادی انجام دهید . همچنین ممکن است دعوا های خشمگین ، تحریک پذیر و پرخاشگر شوید ، وقتی دیگران با برنامه های شما همراه نمی شوند ، عصبانی شوید و هر کسی را که از رفتار شما انتقاد می کند ، سرزنش کنید . برخی افراد حتی دچار توهم می شوند و یا شروع به شنیدن صداهایی می کنند .

• احساس غیرعادی ” زیاد ” و خوش بین بودن یا بسیار تحریک پذیر
• اعتقادات غیر واقعی و با شکوه در مورد توانایی ها یا قدرت های شخص
• خواب بسیار کم ، اما انرژی بسیار زیاد
• سرعت بسیار زیاد در صحبت کردن ، تا حدی که ممکن است حرف ها نامفهوم شوند .
• افکار مسابقه ای ؛ پرش به سرعت از یک ایده به ایده دیگر .
• بسیار پریشان ، قادر به تمرکز کردن نبودن .
• قضاوت اختلال و بی انگیزگی
• بدون فکر کردن به پیامدها ، بی پروا عمل کردن
• توهم ( در موارد شدید )

علائم هیپومانیا

هیپومانیا ، نوعی شیدایی شدید است . در حالت هیپومنیک ، شما به احتمال زیاد احساس سرخوشی ، پرانرژی و تولیدی خواهید داشت ، اما هنوز هم می توانید زندگی روزمره خود را بدون از دست دادن ارتباط با واقعیت ادامه دهید . برای دیگران ، به نظر می رسد که شما فقط با روحیه غیر منتظره ی خوب روبرو هستید . با این وجود ، هیپومانیا می تواند منجر به تصمیمات بد شود که به روابط ، شغل و شهرت شما آسیب برساند . بعلاوه ، هیپومانیا غالباً به شیدایی تمام عیار تشدید می شود یا دنباله اصلی افسردگی است .

علائم افسردگی دو قطبی

در گذشته ، افسردگی دوقطبی با افسردگی منظم روبرو شده بود ، اما یک تحقیق در حال رشد نشان می دهد که بین این دو ، به ویژه در مورد درمان های توصیه شده ، تفاوت های چشمگیری وجود دارد . بیشتر افراد مبتلا به افسردگی دو قطبی ، توسط داروهای ضد افسردگی بهتر نمی شوند. در واقع ، این خطر وجود دارد که داروهای ضد افسردگی می توانند اختلال دو قطبی را بدتر کنند . تحریک شیدایی یا هیپومانیا ، ایجاد دوچرخه سواری سریع بین حالت های خلقی ، یا تداخل با سایر داروهای تثبیت کننده خلق و خو .

علیرغم شباهت های فراوان ، علائم خاصی در افسردگی دو قطبی نسبت به افسردگی منظم وجود دارد . به عنوان مثال ، افسردگی دو قطبی به احتمال زیاد شامل تحریک پذیری  ، نوسانات غیرقابل پیش بینی خلق و خو و احساس بی قراری می شود . با افسردگی دو قطبی ، ممکن است آرام حرکت کنید و صحبت کنید ، زیاد بخوابید و وزن خود را افزایش دهید . علاوه بر این ، شما به احتمال زیاد دچار افسردگی روانی و مشکلات اساسی در کار و عملکرد اجتماعی را تجربه می کنید .

علائم شایع افسردگی دو قطبی عبارتند از :

• احساس ناامیدی ، غمگین یا خالی بودن
• تحریک پذیری
• عدم توانایی در لذت بردن
• خستگی یا از بین رفتن انرژی
• کندی جسمی و روحی
• تغییر اشتها یا وزن
• مشکلات خواب
• مشکلات حافظه
• احساس بی ارزشی یا گناه
• افکار مرگ یا خودکشی

علائم  قسمت مختلط

یک قسمت مختلط از اختلال دوقطبی علائم مانیا یا هیپومانیا و افسردگی را نشان می دهد . علائم مشترک یک قسمت مختلط شامل افسردگی همراه با اضطراب ، تحریک پذیری ، تنش ، بی خوابی ، حواس پرتی و افکار مسابقه ای است . این ترکیب از انرژی بالا و خلق و خوی پایین ، خطر ویژه ای را برای خودکشی ایجاد می کند .

خودیاری برای اختلال دو قطبی

در حالی که برخورد با اختلال دوقطبی همیشه آسان نیست ، لازم نیست زندگی شما را اداره کند . اما برای مدیریت موفقیت آمیز اختلال دوقطبی ، باید انتخاب های هوشمندانه ای انجام دهید . سبک زندگی و عادت های روزانه شما می تواند تأثیر قابل توجهی در روحیه شما داشته باشد و حتی ممکن است نیاز شما به دارو را کاهش دهد .

حرکت کنید . ورزش تأثیر مفیدی بر خلق و خو دارد و ممکن است تعداد قسمت های دو قطبی را که تجربه می کنید ، کاهش دهد . ورزش هوازی که حرکت دست و پا را فعال می کند مانند دویدن ، پیاده روی ، شنا ، رقصیدن ، کوهنوردی یا طبل زدن ، ممکن است به ویژه برای سیستم مغز و سیستم عصبی شما مفید باشد .

استرس را کنترل کنید . از موقعیت های پر استرس خودداری کنید ، تعادل سالم کار و زندگی را حفظ کنید و تکنیک های آرام سازی مانند مدیتیشن ، یوگا یا تنفس عمیق را امتحان کنید .

به دنبال پشتیبانی باشید . داشتن افرادی که می توانید برای کمک و تشویق به آن ها مراجعه کنید ، مهم است . سعی کنید به یک گروه پشتیبانی بپیوندید یا با یک دوست قابل اعتماد صحبت کنید . دست یافتن به نشانه ، ضعف نیست و به معنای این نیست که شما دیگران را تحمل کنید .

از نزدیک با دوستان و خانواده در ارتباط باشید . هیچ چیز به اندازه تماس رو در رو با دستگاه های پشتیبان دلسوز آرامش ندارد .

انتخاب های سالم کنید . عادت های سالم در خواب و خوردن می تواند به تثبیت روحیه شما کمک کند . برگزاری یک برنامه منظم خواب از اهمیت ویژه ای برخوردار است .

اختلال دوقطبی و خودکشی

مرحله افسردگی اختلال دو قطبی اغلب بسیار شدید است و خودکشی عامل اصلی خطر است . در حقیقت ، افرادی که از اختلال دوقطبی رنج می برند ، بیشتر از افرادی که از افسردگی منظم رنج می برند ، خودکشی می کنند . علاوه بر این ، اقدام به خودکشی آن ها کشنده تر است .

خطر خودکشی حتی در مبتلایان به اختلال دوقطبی ، که دارای افسردگی مکرر ، اپیزودهای مختلط ، سابقه مصرف الکل یا مواد مخدر ، سابقه خانوادگی خودکشی یا ابتدای بیماری هستند بیشتر است.

علائم هشدار دهنده خودکشی شامل موارد زیر است :

• صحبت درمورد مرگ ، خودآزاری یا خودکشی
• احساس ناامیدی یا درماندگی
• احساس بی ارزشی
• بی پروا عمل کردن ، گویی ” آرزوی مرگ ” دارد .
• به دنبال اسلحه یا قرص هایی که می تواند برای خودکشی باشد