مشاوره فردی

سلام نگار هستم ٤٠ سالمه اما به لحاظ ظاهري خيلي كمتر مياد بهم همه ميگن زير ٣٠
تا ٥ ماه پيش با هيچ پسري رابطه جنسي نداشتم حتي دست دادن تا اينكه ٩ ماه پيش همكلاسيم كه ١٤ سال ازم كوچيكتره به من پيشنهاد دوستي داد و من تا سه ماه قبول نميكردم و ايشون قهر كرد تو اولين جلسه كلاس بهش پيام دادم و گفتم نميخوام ناراحت باشه و بدونه كه من قصد بي احترامي نداشتم پيام دادن من باعث شد اون دوباره بخواد دوست شيم و متاسفانه من هيچى نگفتم و دوستي ما شكل گرفت و صيغه محرميت خونديم عليرغم ميل باطني م اما هر دو نميخواستيم وجدانمون ناراحت باشه و احساس گناه نكنيم
با اين حال بعد هر بار رابطه و حتي حين رابطه من حالم بد بود و حس گناه و سو استفاده از اعتماد خانواده به شدت اذيتم ميكرد
متاسفانه پرده من آسيب ديده و تقريبا از بين رفته
اونم ناراحته و كار من شده گريه
دو شبه كه اصلا آرامش و خواب ندارم تمام روزم با افكار پريشون و استرس زياد ميگذره
من سعي ميكنم جوري رفتار نكنم اون ناراحت شه و دارم به خودم ظلم ميكنم اما ميخوام كه حتما اين رابطه رو تموم كنم
خواستم با يكي حرف بزنم سبك شم و اگه كمك كنين براي حل اين فشار ممنون ميشم

سلام امید وارم که حالتون خوب باشه
من حقیقتش از شخصی خوشم میاد ولی نمیدونم حسم واقعیه یا فقط یک هوس در سن بچگی چون سنم خیلی کمه و خب همیشه وقتی دیدم اطرافیانم تو این سن کم رل زدن همیشه تو دلم مسخرشون کردم و گفتم با خودم که اینا فکر میکنن هم رو دوست دارن درصورتی که میخوان بگن فقط ما رل داریم و باحالیم و اخرش فقط کات میکنن شکست عشقی میبینن و روحیشون اسیب میبینه یا اینکه خانوادشون متوجه میشن و اعتماد خانوادشونو از دست میدند الانم همین طرز فکر رو دارم چون واقعا از نظرم رل زدن تو سن کم به جایی خطم نمیشه و بیخودیه فقط ادما اسیب میبینند ولی یکی هست که حدود شش ماه است ازم خوشش میاد راجبش تحقیق کردم واقعا پسر خوبیه و خانواده خوبی هم داره و اختلاف سنیش با خودم 1 سال هست و از همه بهتر برعکس اطرافیانش سمت مواد مخدر و سیگار نمیره ولی من خیلی گیج شدم خیلی دوسش دارم ولی میترسم اگر وارد رابطه بشم یا خانوادم خبر دار بشن و اعتمادشون ازم از بین بره و نتونم دیگر تنهایی بیرون برم با دوستام یا اینکه حسم ازش از بین بره یا اسمم بد در بره واقعا به کمک میاز دارم اگر راهنماییم کنید که چه کار کنم عالی میشه و اینم فراموش کردم بگم این فرد در کلاس زبانم هستش و در مدرسه بقلیمون و من 2 روز در هفته میبینمش و باهاش در یک کلاس میشینم

سلام. من یه پسر 18 ساله هستم. بعضی وقت ها مثلا زمانی که میخوام درس بخوانم بیضه راستم یه جوری میشه مثل اینکه فعالیتش زیاد میشه. بعدش هم فشارم میفته پایین.

سلام خواهر من دچار بیماری اعصاب و روان هست و هذیان میگوید و این هذیان ها مرا فوق العاده عصبی میکند و آرامش مرا بهم میزند چه کنم؟ باتشکر

من پسرم معتاد شده پسرم 20سالش هس خیلی خودم رو. باختم به کمک نیاز دارم به راهنمایی نیاز دارم

من یک دختر ۱۸ ساله ام با ی پسری وارد رابطه شدم ۸ ماه کوچیکتره
و خیلی رابطه خوبی داشتیم ۱ سال کنار هم بودیم و فوق العاده بود
بحث داشتیم ولی دعوا نه همیشه مشکلاتو حل میکردیم همیشه خوب بودیم هرکی میدیدمون باهم از ذوق میمرد برامون
پسر خیلی خوبیه خیلی دوسم داره با همه ی وجودش تلاش میکرد ک همه جوره کنارهم باشیم آیندمون باهم باشیم حتی میشه گفت از منم وابسته تر و عاشق تره
ولی مشکل زیاد داشت توی خانوادش مخصوصن از لحاظ مالی از لحاظ قیافه و اینام خیلی من ازش سر بودم با اینکه برام ذره ای اهمیت نداشت ک چجوریه و همیشه ب چشمم بهترینه میخاستمش ولی اون خیلی با این مسائل و تفاوتا درگیر بود:)
ازونطرف خیلی مریض میشد و ی مریضی بدی گرفت که ۸ ۹ ماهه درگیرشه نمیتونست باشگا بره نمیتونست درست حسابی درس بخونه واسه همین حس میکرد عقب افتاده و نمیتونه در اینده کاری کنه ک ب هم برسیم
سه روز پیش رفت دکتر و مث اینکه دکتر بهش گفته بود بیماریت پیشرفت کرده ممکنه کور شی ممکنه تا ابد خوب نشی و ازین ب بعد برو از زندگیت لذت ببر فقط شاید خیلی زودتر ازین حرفا چشماتو از دست بدی و اینا
اومد بهم گفت ک دکتر اینارو گفته و نمیخواد که من بیشتر ازین ب پاش بسوزم و بیشتر ازین اذیتم کنه گف خیلی حیفم واسه اون و اون خیلی ناقصه و لیاقت من خیلی بیشتره و من میخام تو دیگه نباشی کنارم ک اگه کور شدم بتونم خودمو بکشم و ازین حرفا
هرچی بهش گفتم گوش نکرد خدافظی کرد و از همه جا بلاکم کرد
بعد ب دوستم زنگ زده بود با گریه ک برو پیشش نذار بلایی سر خودش بیاره
بعد ازون دوستام خیلی باهاش حرف زدن همون حرفارو تحویلشون داده و بلاک کرده
و حالا من موندم و حالی ک خوب نمیشه هیچ دارم روز ب روز بدتر میشم ما هیچ مشکلی تو رابطمون نبود همه چی عالی بود واقن نمیدونم باید چیکار کنم که برگرده
هر اتفاقی ام بیوفته من میخامش ب جون خودش خیلی دوسش دارم:)
اگه با نفرت و کینه جدا میشدیم میگفتم باشه بره دیگم نیاد
ولی وقتی هم اون عاشقه هم من هم اون داره عذاب میکشه هم من چرا باید دور باشیم:)
خاطراتش کادوهاش جاهایی ک رفتیم حرفاش رفتاراش صداش همه چیش داره دیوونم میکنه من نمیتونم اینارو فراموش کنم:)
خودم حس میکنم چون خیلی فشار روش بوده و خیلی اذیت شده این مسئله رو بهونه کرده ک جا بزنه از همه چی دیگه نخاد ب خودش هیچ فشاری بیاره و راحت ترین کار ینی مرگو انتخاب کرده
شما میشه بگین من باید چیکار کنم
اصن برمیگرده یا نه

سلام
من یه دختر ۱۴ سالم
مامانم سرویس مدرسه اس و میاد دنبالم مدرسه
و من چون دم در مدرسه با دوستام میگم و می‌خندن فکر میکنه به خاطر پسرای هست که رد میشن . هر چی هم میگم میگه ها نمیتونی کرم بریزی
امروز بش گفتم هقته ی دیگه که سری اول هستم بده گفت ها چون دیگه نمیتونی گرم بریزی

من یه عادت بدی هم دارم هر چیزی رو به مادرم میگم مثلا چیزایی که دوستام میگن و این چیزا به قول مادرم باش دوستم و همه چیز رو میگم
ولی دیدم با این کار خیلی دارم محدود میشم نه میزاره با دوستام برم بیرون هی درباره پسرا حرف میزنه هی میگه ها اینکار کردی اینطور گفتی
و این واقعا بده

سلام وقت بخیر، من دختر18ساله ای هستم که به مدت یک سال یک مشاور آقای 22ساله داشتم. ناخودآگاه به این آقا وابسته و علاقمند شدم ولی به خاطر رفتارهایی که دوست نداشتم و هر از گاهی ازش می دیدم و خیلی اذیت می شدم نخواستم دیگه مشاورم باشه. البته این تصمیم گیری برام واقعا سخت بود. الان یک ماه از قطع ارطباتمون می گذره ولی من به نبودش عادت نکردم. مرتب دلم براش تنگ می شه و دوست دارم باهاش صحبت کنم. اصلا نمی تونم بهش فکر نکنم. الانم در نظر دارم که تولدش که چندمدت دیگست رو بهش تبریک بگم. ولی خب هم غرورم اجازه نمی دم و فکر می کنم آویزونم اینجوری و از طرق دیگه می خوام رابطم باهاش تموم بشه و از فکرم بره بیرون. چی کارکنم. اصلا تمرکز درس خوندن ندارم