درمان اختلال شخصیت

اختلال شخصیت چیست؟

اختلالات شخصیتی گروهی از شرایط سلامت روان است که با الگوهای انعطاف پذیر و ناسالم تفکر، احساس و رفتار مشخص می شود و نیاز به درمان اختلال شخصیت برای فرد درگیر است. این تجربیات و رفتارهای درونی غالباً با انتظارات فرهنگی که فرد در آن زندگی می کند، متفاوت است.

افراد مبتلا به اختلالات شخصیتی معمولاً اوقات سختی را در کنار دیگران می گذرانند و با روشی که از طرف یک گروه فرهنگی انتظار می رود، با مشکلات روزمره روبرو هستند. آن ها معمولاً معتقدند كه طرز تفكر و رفتار آن ها كاملاً عادی است و نیازی به درمان اختلال شخصیت ندارند. با این حال، آن ها تمایل دارند دیدگاهی از جهان داشته باشند که کاملاً متفاوت از دیگران است. در نتیجه، آن ها ممکن است مشارکت در فعالیت های اجتماعی، آموزشی و خانوادگی را دشوار کنند. آن ها همچنین دیگران را به خاطر چالش های خود مقصر می دانند. این رفتارها و نگرش ها اغلب باعث ایجاد مشکلات و محدودیت ها در روابط، برخوردهای اجتماعی و محیط کار یا مدرسه می شود. همچنین ممکن است افراد با اختلالات شخصیتی احساس انزوا کنند، که می تواند در افسردگی و اضطراب نقش داشته باشد.

علت اختلال شخصیت:

علت اختلالات شخصیتی مشخص نیست. با این حال، اعتقاد بر این است که آن ها ممکن است در اثر تأثیرات ژنتیکی و محیطی، که برجسته ترین آسیب در دوران کودکی است، برانگیخته شوند. اختلالات شخصیتی در سال های نوجوانی یا اوایل بزرگسالی بروز می کند. علائم بسته به نوع خاص اختلال شخصیت متفاوت است. درمان اختلال شخصیت به طور معمول شامل گفتار درمانی و دارو است.

انواع مختلف اختلالات شخصیتی:

انواع مختلفی از اختلالات شخصیتی وجود دارد. آن ها براساس خصوصیات و علائم مشابه در سه گروه قرار می گیرند. برخی از افراد ممکن است علائم و نشانه هایی از اختلالات شخصیتی متعدد داشته باشند.

گروه اول: مشکوک

• اختلال شخصیت پارانوئید:

افراد مبتلا به اختلال شخصیت پارانوئید نسبت به دیگران بسیار بی اعتماد هستند و به انگیزه های آن ها مشکوک هستند. آن ها همچنین تمایل درونی به کینه توزی دارند.

• اختلال شخصیت اسکیزوئید:

افراد مبتلا به این نوع اختلال، علاقه چندانی به ایجاد روابط شخصی یا شرکت در تعاملات اجتماعی ندارند. آن ها معمولاً نشانه های اجتماعی معمولی را انتخاب نمی کنند، بنابراین می توانند از نظر عاطفی سرد به نظر برسند. این گروه از اختلال نیز، نیاز به درمان اختلال شخصیت دارند.

• اختلال شخصیت اسکیزوتایپال:

در اختلال شخصیت اسکیزوتایپی، افراد معتقدند که می توانند با افکار خود بر افراد یا رویدادهای دیگر تأثیر بگذارند. آن ها غالباً رفتارهای نادرست را تفسیر می کنند. این باعث می شود که آن ها از واکنش های احساسی نامناسب برخوردار شوند. آن ها ممكن است به طور مداوم از روابط صمیمی خودداری كنند.

گروه دوم: احساسی و تحریک آمیز

• اختلال شخصیت ضد اجتماعی:

افراد مبتلا به اختلال شخصیت ضد اجتماعی، تمایل دارند بدون ابراز پشیمانی نسبت به اقدامات خود، به طور جدی رفتار کنند یا با دیگران برخورد کنند. آن ها ممکن است رفتارهایی مانند دروغ، سرقت، یا سوء استفاده از الکل یا مواد مخدر را از خود نشان دهند و نیاز به درمان اختلال شخصیت دارند.

• اختلال شخصیت مرزی:

افراد مبتلا به این نوع اختلال که نیاز به درمان اختلال شخصیت دارند، غالباً بدون توجه به حمایت خانواده یا اجتماع، احساس خالی بودن و رها شدن می کنند. آن ها ممکن است در مواجهه با حوادث استرس زا مشکل داشته باشند. آن ها ممکن است بخش هایی از اختلال پارانویا را داشته باشند. آن ها همچنین تمایل دارند که درگیر رفتارهای پرخطر و تکانشی مانند رابطه جنسی ناامن، نوشیدن زیاد و قمار شوند.

• اختلال شخصیت هیستوریونی:

در اختلال شخصیت هیستوریونی که باید تحت درمان اختلال شخصیت قرار گیرد، افراد غالباً با تحریک بیش از حد نمایشی یا تحریک آمیز جنسی سعی در جلب توجه بیشتر دارند. آن ها به راحتی توسط افراد دیگر تحت تأثیر قرار می گیرند و نسبت به انتقاد یا عدم پذیرش بسیار حساس هستند.

• اختلال شخصیت خودشیفتگی:

افراد مبتلا به اختلال شخصیت خودشیفتگی معتقدند که از دیگران اهمیت بیشتری دارند. آن ها تمایل به اغراق در دستاوردهای خود دارند و ممکن است در مورد جذابیت یا موفقیتشان لاف بزنند. آن ها نیاز به تحسین عمیق دارند، اما برای سایر افراد همدلی ندارند.

گروه سوم: مضطرب

• اختلال شخصیت اجتنابی:

افراد مبتلا به این نوع اختلال که نیاز به درمان اختلال شخصیت دارند، غالباً احساس عدم کفایت، فرومایگی یا عدم جذابیت را تجربه می کنند. آن ها معمولاً به انتقاد دیگران متوسل می شوند و از مشارکت در فعالیت های جدید و یا دوست داشتن فرد جدید خودداری می کنند.

• اختلال شخصیت وابسته:

در اختلال شخصیت وابسته، افراد برای تأمین نیازهای عاطفی و جسمی خود به شدت به افراد دیگر وابسته هستند. آن ها معمولاً از تنها بودن خودداری می کنند. آن ها به طور مرتب در تصمیم گیری نیاز به اطمینان دارند. همچنین ممکن است آن ها سوء استفاده جسمی و کلامی را تحمل کنند.

• اختلال شخصیت وسواسی-اجباری:

افراد مبتلا به وسواس شخصیتی وسواس انگیز، نیاز بیش از حد به نظم دارند. آن ها به شدت به قوانین و مقررات پایبند هستند.آن ها هنگام رسیدن به کمال احساس ناراحتی می کنند. آن ها حتی ممکن است از روابط شخصی غفلت کنند تا به یک پروژه کامل برسند. این دسته از افراد نیز با درمان اختلال شخصیت، می توانند بهبود یافته و درمان شوند.

تشخیص اختلال شخصیت:

کتابچه راهنمای تشخیصی و آماری اختلالات روانی، نسخه پنجم (DSM-5) یک پزشک مرجع است و متخصصان بهداشت روان برای کمک به تشخیص شرایط سلامت روان استفاده می کنند. هر اختلال شخصیتی معیارهایی دارد که برای تشخیص و درمان اختلال شخصیت باید رعایت شود. یک ارائه دهنده مراقبت های اولیه یا متخصص بهداشت روان، بر اساس این معیارها برای تعیین نوع اختلال شخصیت از شما سؤال می کند. برای اینکه تشخیصی ایجاد شود، رفتارها و احساسات باید در بسیاری از شرایط زندگی سازگار باشد. افراد مشکوک به اختلال جهت تشخیص و درمان اختلال شخصیت، باید حداقل در دو منطقه زیر دچار پریشانی و اختلال قابل توجهی شوند:

• روشی که خود و دیگران را درک یا تفسیر می کنند.
• نحوه برخورد هنگام برخورد با افراد دیگر.
• مناسب بودن پاسخ های عاطفی آن ها.
• چقدر می توانند انگیزه های خود را کنترل کنند.

در بعضی موارد، مراقبت های اولیه یا ارائه دهنده سلامت روان ممکن است آزمایش خون انجام دهند تا مشخص شود مشکل پزشکی باعث ایجاد علائم شده است یا خیر. آن ها همچنین ممکن است آزمایش غربالگری الکل و مواد مخدر تجویز کنند.

چشم انداز شخصی که دارای BPD است :

مهم ترین جنبه درمان اختلال شخصیت ، شناخت این مسئله است که در وهله اول وجود دارد. افراد مبتلا به این نوع اختلالات بر این باورند که خصوصیات شخصیتی آن ها طبیعی است، بنابراین وقتی شخصی اظهار داشته باشد که ممکن است اختلال شخصیتی داشته باشد، ممکن است کاملاً ناراحت شوند.

اگر کسی تشخیص دهد که اختلال شخصیتی دارد و درگیر معالجه می شود، باید شاهد بهبود علائم باشد. این برای دوستان یا اعضای خانواده مفید است که در جلسات درمانی نیز شرکت کنند. همچنین برای شخصی که دارای اختلال شخصیت است، خودداری از مصرف مشروبات الکلی و استفاده از داروهای غیرمجاز نیز در درمان اختلال شخصیت ، مهم است. این مواد می توانند تأثیر منفی بر عواطف گذاشته و در درمان مداخله کنند.

چگونه به شخصی که دارای اختلال در شخصیت است کمک کنیم؟

اگر به شخصی نزدیک هستید که گمان می کنید اختلال شخصیتی دارد، باید او را ترغیب به کمک و درمان اختلال شخصیت کنید. ممکن است آن ها عصبانی یا دفاعی شوند، اما مهم است که از بحث و گفتگو با آن ها خودداری کنید. درعوض، روی بیان احساسات خود تمرکز کنید و نگرانی های خود را در مورد رفتارهای آن ها ابراز کنید.

اگر احساس می کنید شخص دیگری قصد دارد به خود یا دیگران آسیب برساند با شماره اورژانس یا پلیس تماس بگیرید.

چگونه  BPD درمان می شود؟

بسته به نوع و شدت اختلال، درمان اختلال شخصیت می تواند متفاوت باشد. درمان ممکن است شامل روان درمانی و داروها باشد.

دارو

هیچ دارویی برای درمان اختلال شخصیت تأیید نشده است. با این حال، برخی از داروهای تجویزی ممکن است در کاهش علائم مختلف اختلال شخصیت کمک کنند:

• داروهای ضد افسردگی، که می تواند به بهبود خلق و خوی افسرده، عصبانیت یا تحریک پذیری کمک کند.
• تثبیت کننده خلقی، که از نوسانات خلقی جلوگیری می کند و تحریک پذیری و پرخاشگری را کاهش می دهد.
• داروهای ضد روان پریشی، همچنین به عنوان نورولپتیک شناخته می شوند، که ممکن است برای افرادی که اغلب تماس با واقعیت را از دست می دهند، مفید باشد.
• داروهای ضد اضطراب، که به رفع اضطراب و بی خوابی کمک می کند.

رویکرد برنامه مراقبت (CPA)

اگر علائم شما از متوسط ​​تا شدید باشد، احتمالاً وارد یک روش درمانی برای درمان اختلال شخصیت می شوید که به عنوان یک برنامه مراقبت (CPA) شناخته می شود.

CPA  اساساً راهی برای اطمینان از دریافت صحیح درمان برای نیازهای شما است. چهار مرحله وجود دارد:

• ارزیابی نیازهای بهداشتی و اجتماعی شما
• یک برنامه مراقبت برای تأمین نیازهای بهداشتی و اجتماعی شما
• انتصاب یک مراقبت هماهنگ کننده،معمولا یک مددکار اجتماعی یا پرستار
• بررسدر جایی که به طور منظم درمان اختلال شخصیت شما مورد بررسی قرار می گیرد و هرگونه تغییر لازم در برنامه مراقبت می تواند تدوین شود.

روان درمانی

روان درمانی یا گفتاردرمانی ممکن است در مدیریت و درمان اختلال شخصیت کمک کند. در طول روان درمانی، شما و یک درمانگر می توانید در مورد وضعیت خود و همچنین احساسات و افکار خود صحبت کنید. این می تواند بینشی در مورد نحوه مدیریت علائم و رفتارهای شما در زندگی روزمره ایجاد کند.

انواع مختلف روان درمانی وجود دارد. رفتار درمانی دیالکتیکی می تواند شامل جلسات گروهی و فردی باشد که افراد یاد می گیرند چگونه استرس و تحمل روابط را تحمل کنند. رفتار درمانی شناختی با هدف این است که به مردم بیاموزد که چگونه الگوهای تفکر منفی را تغییر دهند تا بتوانند با چالش های روزمره بهتر کنار بیایند.

رفتار درمانی دیالکتیکی (DBT)

رفتار درمانی دیالکتیکی (DBT)  نوعی از درمان اختلال شخصیت است که به طور خاص برای معالجه افراد مبتلا به BPD طراحی شده است.

DBT  مبتنی بر این عقیده است که 2 عامل مهم در افزایش BPD نقش دارند:

• شما به ویژه از نظر عاطفی آسیب پذیر هستید. به عنوان مثال، سطح بالای استرس باعث می شود احساس اضطراب شدید کنید.
• شما در محیطی بزرگ شده اید که احساسات شما توسط اطرافیان سرکوب می شود. به عنوان مثال، ممکن است والدین به شما گفته باشند که حق ندارید احساس غم و اندوه داشته باشید یا اگر از احساس اضطراب یا استرس شکایت دارید “احمقانه” است.

این 2 عامل ممکن است باعث شود شما در یک چرخه معیوب قرار گیرید. شما احساسات شدید و ناراحت کننده ای را تجربه می کنید، اما به خاطر داشتن این احساسات، احساس گناه و بی ارزش می کنید. به دلیل تربیت خود فکر می کنید داشتن این احساسات شما را به یک شخص بد تبدیل می کند. این افکار سپس منجر به ناراحتی بیشتر می شوند.

هدف درمان اختلال شخصیت با رفتار درمانی دیالکتیکی، شکستن این چرخه با معرفی 2 مفهوم مهم است:

• اعتبار سنجی: پذیرش احساسات شما معتبر، واقعی و قابل قبول است.
• دیالکتیک: مکتبی از فلسفه که می گوید اکثر چیزهای زندگی به ندرت “سیاه یا سفید” است و مهم است که در برابر ایده ها و عقایدی متناقض باشید که مغایر با خود شما باشد.

درمانگر DBT با استفاده از هر دو مفهوم سعی در ایجاد تغییرات مثبت در رفتار شما و درمان اختلال شخصیت دارد.

DBT  معمولاً شامل جلسات هفتگی فردی و گروهی است و در صورت بدتر شدن علائم، شماره تماس خارج از ساعت برای شما برقرار می شود.

 درمان MBT

نوع دیگری از روان درمانی طولانی مدت که می تواند برای درمان اختلال شخصیت استفاده شود، درمان مبتنی بر ذهنی (MBT) است.

MBT  مبتنی بر این مفهوم است که افراد مبتلا به اختلال شخصیت از ظرفیت کمتری برای روان سازی برخوردار هستند. ذهنیت توانایی تفکر در تفکر است. این به معنای بررسی افکار و عقاید خود و ارزیابی این که آیا آن ها مفید هستند، واقع بینانه و مبتنی بر واقعیت هستند یا خیر.

هدف MBT بهبود توانایی شما در تشخیص حالات روحی خود و دیگران است، یاد بگیرید که “از عقاید خود در مورد خود و دیگران” عقب نشینی کنید “و آن ها را بررسی کنید تا صحت آن ها را ببینید.

دوره MBT برای درمان اختلال شخصیت ، معمولاً حدود 18 ماه طول می کشد. برخی بیمارستان ها و مراکز تخصصی شما را تشویق می کنند در این مدت بستری بمانید. برخی از بیمارستان ها و مراکز ممکن است توصیه کنند که شما بعد از مدت معینی از بیمارستان خارج شوید اما همچنان به صورت سرپایی در جایی که به طور مرتب به بیمارستان مراجعه می کنید، تحت معالجه باشید.

هنر درمانی

به عنوان بخشی از یک برنامه درمانی برای درمان اختلال شخصیت ، ممکن است هنر یا روش های درمانی خلاق به صورت جداگانه یا گروهی ارائه شود.

روش های درمانی ممکن است شامل موارد زیر باشد:

• هنر درمانی
• حرکات رقص
• درام درمانی
• موزیک درمانی

هنر درمانی با هدف کمک به افرادی که مشکل دارند، ابراز افکار و احساسات خود را کلامی می کنند. درمان بر ایجاد چیزی به عنوان روشی برای ابراز احساسات شما متمرکز است.

این دوره ها توسط متخصصین آموزش دیده اداره می شوند، که می توانند به شما کمک کنند در مورد آن چه ایجاد کرده اید، فکر کنید. یک دوره هنر درمانی معمولاً شامل جلسات هفتگی است که حداکثر 2 ساعت طول می کشد.

درمان یک بحران

تیم های حل بحران از افرادی که شرایط روحی و روانی جدی دارند و در حال حاضر دچار یک بحران حاد و شدید روانی هستند، پشتیبانی می کنند که بدون دخالت تیم نیاز به بستری شدن در بیمارستان دارند. نمونه ای از یک بحران در درمان اختلال شخصیت می تواند جلوگیری از اقدام به خودکشی باشد.

افراد مبتلا به اختلال شخصیت اغلب متوجه می شوند که صحبت کردن با کسی که شرایط آن ها را درک کرده است، می تواند به بیرون آمدن آن ها از بحران کمک کند.