مشاوره ارتباطی

با درود
من فریبا هستم و حدود سه سال است که در آلمان زندگی میکنم. در بدو ورودم به آلمان حدود 50 روز با اصرار دخترعمه ام مهمان خانه او بودم و همه چیز تقریبا خوب بود تا اینکه کم کم متوجه شدم که وجود من ازاردهنده شده و داره خسته میشه در جستجوی خانه برامدم و با یکی از دوستان در شهر دیگری منزلی اجاره کردم و رفتم. بعد از چند ماهی موفق شدم کار پیدا کنم و خوشبختانه در فیلد کاری خودم با عنوان مهندسی مشغول شدم و اوضاع بهتر و بهتر شد. و رفتار دخترعمه سرد و سردتر شد. تا اینکه مادرش به رحمت خدا رفت و من یک هفته مرخصی گرفتم و ۱۴ ساعت راه را به جون خریدم و به دیدارش رفتم و یک هفته در کنارش بودم. بعد از مدتی از من خواست که برای پدرش دعوتنامه بفرستم من علیرغم میلم چون بهش مدیون بودم پذیرفتم اما مجدد گفت که میشه برای یک همراه هم دعوتنامه بفرستی و من چون احتمال میدادم اداره مهاجرت شهرمان قبول نکنه در کمال ادب گفتم که اجازه بده اول برای پدر ویزا بگیریم بعد برای نفر بعدی اقدام میکنم. از آن تاریخ تا به حال جواب تلفن مرا نمیدهد تا جاییکه به همسرش هم زنگ زدم پیام گذاشتم حتی به ایران به خواهرش زنگ زدم و گفتم من نگران حالش شدم اتفاقی افتاده در کمال خونسردی برای من نوشت نه اونا هم خوبند. خلاصه اینکه به حدی علیه من در ایران سم پاشی کرده است که پسرعمه ها و دخترعمه های دیگرم که در ایران هستند هم جواب مرا نمیدهند یا بسیار سرد پاسخ میدهند. حتی برای مراسم ازپواجم هم یک پیام تبریک ندادند و من نزد همسرم خیلی شرمنده شدم. این موضوع برایم بسیار ازاردهنده شده است. ناگفته نماند ایشان به خانواده اش نگفته است که در المان پناهنده شده است و همه فکر میکنند ایشان در المان دانشجو است. از زمانی که من توانستم به ایران بروم و مراسم عقد و ازدواجم را برگزار کنم و همسرم را هم به المان بیاورم همه متوجه موضوع شده اند. و اینکه من حالا دارم اینجا کار میکنم و اقامت دایم گرفته ام و هر سال یکی دوبار به ایران میروم باعث این جدایی ها شده است. حتی به من گفت به هیچکس در مورد نوع اقامت من چیزی نگو منم کلا سرم برای دردسر درد نمیکنه به هیچکس چیزی نگفتم. اما کسی که بعد از شش سال اقامت در المان حتی یکبار هم به ایران نیامده است حتی برای مراسم خاکسپاری مادرش همه را کنجکاو کرده است و همه داستان را متوجه شده اند. حالا من میخواهم هزینه اجاره بها و پذیرایی و مهمون نوازی 50 روز که مهمان ایشان بودم را به ایشان پرداخت کنم که دیگر مدیون شان نباشم و شاید این داستان غم انگیز تمام شود و علیه من اینقدر داستان سرایی نکند. چون یکبار خیلی گستاخانه ابراز داشت که تو همخانه ما بودی و خودت هم میدونی اینجا همه چیز گرونه و شرایط اقتصادی خوب نیست و شوهر من مدتها بیکار بوده و این حرفها بسیار مرا ازرده خاطر کرد. طوری که هر روز به خودم ناسزا میگم که چرا به خونه اش رفتم و تا اخر عمر باید بار منت ایشان بر سرم باشه. لطفا به من بگویید آیا تصمیم درستی گرفته ام یا خیر. چون میخواهم همه هزینه هایی که در این مدت 50 روز بابت اجاره منزلش و خورد و خوراک و بلیط اتوبوس و … تا جایی که خاطرم هست با ایشان تسویه کنم شاید این داستان تمام شود. عملا 7 ماه است که با من قطع رابطه کرده است و حتی مرا از همه صفحات مجازی بلاک کرده اما بدگویی مرا در ایران به حدی کرده است که اعتبار سالیان سال زندگی بی حاشیه مرا زیر سوال برده است. فقط دلم میخواهد با او بی حساب شوم و بهش مدیون نباشم وگرنه این ارتباط از نظر من تمام شده است. کسی که سالها به عزیزترین افراد زندگیش دروغ بگوید قطعا لایق ارتباط نیست. لطفا مرا راهنمایی کنید.
با سپاس فراوان

سلام ببخشیدمن حدود یه سال میشه ک ازدواج کردم قبلش معلمم ازم خواست تا باهاش ازدواج کنم من گفتم ن و اون گفت آن تو با یکی دیگ ازدواج کنی یه زوری میام و بهش میگم ک تو منو دوست داشتی حالا هم همش میاد به خوابم میگه نمیزارم راحت زندگی کنی وخیلی میترسم ک این حرفی رو ک گفته واقعیت بشه

سلام خسته نباشید. من 21 ساله هستم و دانشجو. مدتی با یک اقای 24 ساله هم دانشگاهی رابطه عاطفی به قصد ازدواج داشتم(بدون ارتباط جنسی) ایشون از دور یک مورد ایده آل بود اما در بطن رابطه متوجه شدم اختلال شخصیت خودشیفته داره. یکبار داشتم یک مطلب درباره تکنیک چراغ گاز میخوندم، احساس کردم تمام مطلب رو از زبان من نوشتن. هرچقدر از رنج و بی محبتی و تحقیر و بی توجهی ای که من در اون رابطه دیدم کم گفتم. دست خودش نبود ذاتا احساس همدلی نداشت اصلا. اختلال های شخصیت هم درمان ندارن ک امیدمیبستم بهش. تقریبا سه ماهی هست جدا شدم البته ما بین سه ماه یک دوره ده روزه با هم بودیم و مجدد جدا شدیم. چیزی ک اذیتم میکنه حسرتی هست ک میخورم. من دوستش داشتم. همش حسرت میخورم که اگر این مشکل رو نداشت چی میشد. اگه با محبت بود، اگه دلرحم بود اگه اذیتم نمیکرد اگه دروغ نمیگفت اگه برام وقت میذاشت‌، با حرفاش آزارم نمیداد…یعنی من میدونم ک کار درستی رو کردم. اصلا هم دلم نمیخواد برگردم. اما حسرت رابطه ی خوبی ک میتونستم باهاش داشته باشم ولم نمیکنه

سلام
من ادم خیلی استرسی هستم . امروز برای اولین بار منی که با هیج پسری حتی چند کلمه هم صحبت نمیشدم ،با پسری آشنا شدم در فضای مجازی و شماره دادم 😔خیلی نگران هستم و حال خوبی ندارم،من ۱۷ سال دارم و نمیدونم الان باید چیکار کنم
من درسم خیلی خوبه و اصلا اهل این کارا نیستم
چیکار کنم😢😢

سلام مشکل من اینه که وقتی دارم کار میکنم ذهنم کار درست رو میدونه و میدونم که چکاری درسته اماناخوآگاه توی تایپ یا انجام اون کار اشتباه میکنم و باعث میشه از لحاظ کاری ضعف داشته باشم به نظرتون علتش چیه و باید چیکار کنم؟

سلام من 32 ساله هستم و یکسال هست با همسرم که عقد کرده ام همسرم مدتی در یک کلینیک به عنوان منشی مشغول به کار بوده است . به تازگی از محل کار خود با انتخاب خودش بیرون آمده اما بعد زا یکماه من متوجه شدم جایی که رد آن مشغول به کار بوده کارفرما از وی درخواست رابطه جنسی داشته اما همسرم موافقت نکرده و به همین دلیل از آنجا بیرون آمده است .
حالا بعد زا یک ماه تقریبا مجدد باید با همسرم جهت انجام کاری باید به آنجا مراجعه و با کارفرمای قدیمش روبه رو شوم
میخواهم بدانم بهترین عکس العملی که میتوانم نشان دهم چیست ؟ و چگونه باید با کار فرما صحبت کنم که هم متوجه کار زشتش شود و خودم هم آرام شوم

سلام ببخشیدمن خیلی وقته که این مشکلو دارم ولی فکر میکردم که خودش به مرور زمان که بزرگتر شم و از این سن برم بالا تر مشکلم حل میشه اما اشتباه فکر میکردم هرچی مطالب تو گوگل خوندم یا با مشاوره حرف زدم حل نشد من نمیتونم با ادمای جدید به راحتی ارتباط برقرار کنم همه فکر می‌کنند کم حرفم یا بد اخلاقم اما این شکلی نیست من دوست دارم با دیگران حرف بزنم با ادمای جدیدی آشنا شم ولی نمیشه تا میرم این کارو کنم استرس میگیردم و وقتی استرس میگیرم بدنم واکنش نشون میده یا میلرزه یا برای یک فعالیت مطالبی که حفظ میکنم همرو یادم میره بخاطر استرسم خیلی دوست دارم مهربون باشم اما نمیتونم محبت کنم از هر اشتباهی که میکنم تا چند روز بعد فقط خودمو سرزنش میکنم که چرا این کارو کردم خیلی سعی میکنم که استرس نگیرم ولی نمیشه هر تمرینی تا حالا کردم ولی تا با یه آدم جدیدی حرف میزنم از استرس زیادم یا نفسم میگیره یا به لکنت زبون میوفتم همه فکر می‌کنند مشکل دارم اما اینطوری نیست همیشه مواظب خودم هستم که یا سوتی ندم یا لباسام چیزیش نباشه دوست دارم آدم شوخی باشم ولی نمیتونم هر کاری کردم که این مشکلم حل شه ولی نمیشه گفتم اینجام بگم شاید حل بشه

سلام وقتتون بخیر خسته نباشید. من دختری 26 ساله و مبتلا به بیماری ام اس هستم. مدت کوتاهی هست که با پسری آشنا شدم وقصد دارم درمورد بیماریم باهاش صحبت کنم ولی نمیدونم زمان مناسبش دقیقا کِی هست و از همه مهم تر اینکه نمیدونم چی باید بگم و اصلا مکالمه رو چطور باید شروع کنم؟!ممنون میشم راهنماییم کنین