اختلال شخصیت اسکیزوتایپال [ نشانه ها + راه های درمان ]

اختلال شخصیت اسکیزوتایپال چیست؟

افراد مبتلا به اختلال شخصیت اسکیزوتایپال غالباً فرد عجیب و غریب یا غیر عادی توصیف می شوند و معمولاً روابط نزدیک کمی دارند یا هیچ رابطه ای ندارند. آن ها به طور کلی نمی فهمند که چگونه روابط شکل می گیرد یا تأثیر رفتارشان بر دیگران چیست. آن ها همچنین ممکن است انگیزه ها و رفتارهای دیگران را سو تعبیر کنند و بی اعتمادی قابل توجهی به دیگران داشته باشند.

این مشکلات ممکن است به اضطراب شدید و تمایل به اجتناب از موقعیت های اجتماعی منجر شود، زیرا فرد مبتلا به اختلال شخصیت اسکیزوتایپال تمایل به اعتقادات خاص دارد و ممکن است در پاسخگویی مناسب به نشانه های اجتماعی مشکل داشته باشد.

اختلال شخصیت اسکیزوتایپ به طور معمول در اوایل بزرگسالی تشخیص داده می شود و احتمالاً در تمام طول عمر ادامه خواهد داشت، اگرچه درمان، مانند داروها و درمان، می تواند علائم را بهبود بخشد.

علائم و نشانه های اختلال شخصیت اسکیزوتایپال چیست؟

علائم اختلال شخصیت اسکیزوتایپال شامل موارد زیر است:

• تفکر یا رفتار عجیب
• باورهای غیرمعمول
• ناراحتی در موقعیت های اجتماعی
• کمبود احساسات یا پاسخ های عاطفی نامناسب
• گفتاری عجیب و غریب که ممکن است مبهم یا متلاطم باشد
• کمبود دوستان صمیمی
• اضطراب شدید اجتماعی
• پارانویا

افراد مبتلا به اختلال شخصیت اسکیزوتایپال تمایل به زندگی انفرادی دارند. اگر اضطراب شدید اجتماعی دارید، ایجاد روابط برای شما دشوار است. ممکن است دیگران را به دلیل ناراحتی خود در موقعیت های اجتماعی سرزنش کنید.

افراد مبتلا به اختلال شخصیت اسکیزوتایپ معمولاً علائم روان پریشی ندارند. توهم، هذیان و از دست دادن ارتباط با واقعیت از مشخصه های روان پریشی است. هذیان باورهای ثابت و غلطی است.

علل اختلال شخصیتی اسکیزوتایپ

شخصیت ترکیبی از افکار، عواطف و رفتارها است که شما را منحصر به فرد می کند. این نوع نگاه، درک و ارتباط شما با دنیای خارج و همچنین نحوه مشاهده خودتان است. شخصیت در دوران کودکی شکل می گیرد و از طریق تعامل گرایش های ارثی و عوامل محیطی شکل می گیرد.

در رشد طبیعی، کودکان به مرور زمان تعامل مناسب با دیگران، تفسیر نشانه های اجتماعی و پاسخگویی مناسب و انعطاف پذیری نسبت به موقعیت های اجتماعی را می آموزند. این که دقیقاً چه اشتباهی برای یک فرد مبتلا به اختلال شخصیت اسکیزوتایپال رخ می دهد، به طور قطعی شناخته نشده است، اما به احتمال زیاد ممکن است تغییراتی در نحوه عملکرد مغز، ژنتیک، تأثیرات محیطی و رفتارهای یاد گرفته شده نقش داشته باشد.

عوامل محیطی، به ویژه تجربیات دوران کودکی، ممکن است در بروز این اختلال نقش داشته باشند. این عوامل عبارتند از:

• سو استفاده کردن
• بی توجهی
• ضربه
• فشار
• داشتن پدر و مادری که از نظر احساسی جدا هستند.

چگونه اختلال شخصیت اسکیزوتایپال تشخیص داده می شود؟

بیشتر افراد مبتلا به اختلال شخصیت اسکیزوتایپال، تشخیص را در اوایل بزرگسالی دریافت می کنند. اگر پزشک شما به داشتن این اختلال در شما مشکوک باشد، با معاینه بدنی برای بررسی شرایط بدنی که می تواند علائم شما را ایجاد کند، شروع می کند. همچنین در مورد علائم شما و این که آیا سایر اعضای خانواده دارای اختلالات شخصیتی هستند یا خیر، سوال می کند.

پزشک ممکن است شما را برای ارزیابی روانپزشکی به روانپزشک یا روانشناس ارجاع دهد. آن ها احتمالاً از شما در مورد موارد زیر سوال خواهند کرد:

• چه زمانی علائم شما شروع شد.
• چگونه علائم شما بر زندگی روزمره شما تأثیر می گذارد.
• احساسی که در موقعیت های اجتماعی دارید.
• تجربیات شما در مدرسه و کار.
• دوران کودکی شما.

روانپزشک یا روانشناس ممکن است از شما بپرسد که آیا تا به حال به آسیب رساندن به خود یا دیگران فکر کرده اید. آن ها همچنین ممکن است از شما بپرسند که آیا اعضای خانواده شما درباره رفتار شما اظهار نظر کرده اند؟ پاسخ های شما به پزشک کمک می کند تا تشخیص دهند.

اختلال شخصیت اسکیزوتایپال چگونه درمان می شود؟

اگر پزشک شما اختلال شخصیت اسکیزوتایپال را تشخیص دهد، ممکن است برای درمان آن دارو یا درمانی تجویز کند. هیچ دارویی برای درمان اختلال شخصیت اسکیزوتایپال به طور خاص طراحی نشده است. با این حال، برخی از افراد مبتلا به این بیماری در صورت مشاهده علائمی که به نظر پزشک با این داروها بهبود می یابد، از مصرف داروهای ضد روان پریشی یا ضد افسردگی بهره مند می شوند.

روان درمانی

انواع مختلفی از درمان می تواند به درمان اختلال شخصیت اسکیزوتایپال کمک کند. روان درمانی یا گفتاردرمانی می تواند به شما کمک کند نحوه برقراری روابط را بیاموزید. شما می توانید این نوع درمان را همراه با آموزش مهارت های اجتماعی دریافت کنید تا در شرایط اجتماعی احساس راحتی بیشتری داشته باشید.

شناخت درمانی رفتاری

شناخت درمانی رفتاری می تواند به شما کمک کند برخی از رفتارهای مرتبط با شرایط خود را بهتر کنترل کنید. درمانگر می تواند به شما کمک کند یاد بگیرید چگونه در موقعیت های اجتماعی رفتار کنید و به نشانه های اجتماعی پاسخ دهید. آن ها همچنین می توانند به شما کمک کنند یادگیری افکار غیرمعمول یا مضر را تغییر دهید.

خانواده درمانی

خانواده درمانی ممکن است مفید باشد، خصوصاً اگر با دیگران زندگی می کنید. این راه می تواند به شما کمک کند روابط خود را با اعضای خانواده تقویت کنید. همچنین ممکن است به شما کمک کند تا بیشتر مورد حمایت خانواده خود باشید.

چشم انداز بلند مدت چیست؟

اختلال شخصیت اسکیزوتایپال یک بیماری مزمن است. این اختلال معمولاً به درمان مادام العمر نیاز دارد. چشم انداز طولانی مدت این اختلال، به شدت علائم شما بستگی دارد. اگر بتوانید به موقع درمان کنید، ممکن است موفقیت بیشتری داشته باشد. اگر مبتلا به اختلال شخصیت اسکیزوتایپ باشید، بیشتر در معرض خطر ابتلا به اختلال افسردگی اساسی و سایر اختلالات شخصیتی هستید. اگر مشکوک به افسردگی یا سایر اختلالات روانی هستید، با پزشک خود صحبت کنید.

 عوارض اختلال اسکیزوتایپ

افراد مبتلا به اختلال شخصیت اسکیزوتایپ در معرض خطر بیشتری قرار دارند:

• افسردگی
• اضطراب
• سایر اختلالات شخصیتی
• روانگسیختگی
• دوره های روان پریشی موقتی، معمولاً در پاسخ به استرس
• مشکلات الکل یا مواد مخدر
• اقدام به خودکشی
• مشکلات کار، مدرسه، رابطه و اجتماعی

اختلال شخصیت اسکیزوتایپ در مقابل اسکیزوفرنی

اختلال شخصیت اسکیزوتایپال را می توان به راحتی با اسکیزوفرنی، یک بیماری روانی شدید که در آن افراد ارتباط خود را با واقعیت از دست می دهند (روان پریشی) اشتباه گرفت. در حالی که افراد مبتلا به اختلال شخصیت اسکیزوتایپ ممکن است دوره های مختصر روان پریشی همراه با توهم را تجربه کنند، اما این دوره ها به اندازه اسکیزوفرنی مکرر، طولانی یا شدید نیستند.

علی رغم تفاوت ها، افراد مبتلا به اختلال شخصیت اسکیزوتایپ می توانند از روش های درمانی مشابه اسکیزوفرنی استفاده کنند. اختلال شخصیت اسکیزوتایپال گاهی اوقات در طیف اسکیزوفرنی در نظر گرفته می شود، در اختلال شخصیت اسکیزوتایپ شدت آن کمتر است.